Wieża Błaznów

"Pani Jeziora" - tę część przeczytałam jednym tchem i zaspałam do pracy :)

_________________
"Mylisz niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu"

Popieram. W tej części po prostu najwięcej się dzieje.

_________________
Czekajcie klienty,
Wnet wam pójdzie w pięty,
Rozpieprzym ten burdel,
Aż po fundamenty.

Księżyc świeci, martwiec leci
Sukieneczką szac, szach...
Panieneczko, czy nie strach?

ludzie, taki sobie klimat zrobiłam, ze Chrzest ognia na zawsze mi w pamięci zostanie. i jeszcze fragment z Brothers in arms;)

"i jeszcze fragment z Brothers in arms;)"
Też go lubię ;) Zawsze jak myślę o tej książce to słyszę w uszach ten tekst...
Nie znęcajcie się nade mną za to "słyszę w uszach"... To po prostu oddało w najlepsiejszy sposób to, co chciałam przekazać... :P

Wybrałem "Chrzest Ognia", ponieważ pojawia się tam dużo nowych świetnych postaci z ekipą Zoltana na czele, a po za tym zauważyłem, że jak sobie przeglądam jakiś tom sagi ASa to zwykle jest to właśnie ta część :)

_________________
"Cnotą utraconą u źródła przez cycatą córkę młynarza?"

A mi się najbardziej podobały opowiadania. Prawie wszystkie były świetne.

Na 2 miejscu "Chrzest Ognia" za to, że wprowadzono Regisa

Dziękować :]

To tak jak ja. Ewentualnie "Krew elfów" bądź opowiadania, ale i tak po "Chrzest Ognia" sięgam najczęściej.

Mi podoba się "Chrzest Ognia" i "Wieża Jaskółki". Głównie za bardzo silnie (i chyba ciekawiej niż w poprzednich częściach) rozwinięty motyw tułaczki głównych bohaterów (jejku, ale to zabrzmiało).

Wybór jest do prawdy trudny... Lecz po głębokim zastanowieniu, rozpatrzeniu za i przeciw...;) Ostatni tom sagi jest chyba najciekawszy!:)

Pozdrawiam:)

_________________
Milczenie jest najpewniejszą rzeczą dla tego, kto nie ufa samemu sobie

Wybrałam opowiadania zebrane w "Mieczu przeznaczenia" tylko dlatego, że ta książka była pierwsza i od niej sie wszystko zaczęło.
Ale zgadzam się z tymi z Was, którzy twierdzą, że najlepszym tomem sagi jest "Chrzest ognia". Wszyscy bohaterowie wspaniale "zdefiniowani" przez autora. Ale "Chrztu ognia" nie byłoby bez "Czasu pogardy" - to tam nastąpiła metamorfoza praktycznie wszystkich postaci znanych nam z opowiadań. Geralt nie jest już macho, dla którego cynizm jest jedyną bronią mającą go chronić przed pogardą innych, wyzbywa się dylematów dotyczących jego człowieczeństwa.
Ciri z płaksiwej i rozpieszczonej księżniczki przeistacza się w młodą dziewczynę ciekawą otaczającego ją swiata. Zaczyna rozumieć, że świat ma nieco inny wymiar niż ten oglądany z krużganków królewskiego burgu.
I chyba najbardziej dramatyczna wewnętrzna przemiana Yenefer z zapatrzonej w siebie, pogardzającej wszystkim i wszystkimi egocentrycznej czarodziejki w .... matkę Ciri. Naprawdę potrzeba "czegoś więcej" niż roztoczenie "opieki widzialnej i niewidzialnej", żeby nastolatka powiedziała do obcej bądź co bądź kobiety "mamusiu". I przemianę psychologiczną tej postaci Panu Sapkowskiemu udało się opisać po mistrzowsku. Finałowa scena na zamku Stygga, gdy Yenefer z Ciri bok w bok schodzą ze schodów jest naturalna i oczywista.
Dlatego uważam,że najważniejszym tomem sagi jest "Czas pogardy", a najlepszym "Chrzest ognia".

Mnie osobiście najbardziej przypadł do gustu " Chrzest Ognia " z uwagi na genialne dialogi , świetny klimat i obecność krasnoludów ;p;p . Na drugim miejscu " Czas Pogardy " dzięki świetnemu opisowi bankietu na Thanedd

Pania Jeziora i opis bitwy pod Brenną, od jakichś trzech dni nie mogę wyjść z szoku O.O

_________________
Nic na siłę, wszystko młotkiem!

i na pohybel s***om.

re up:

Popieram, ten rozdzial nalezy do moich najulubienszych. Dodalbym jeszcze ten z "imprezy" na Thanedd, oraz walke Bonharta ze Szczurami.

Brenna? bleee
Walka ze szczurami? blee
Co do zlotu czarownic to popieram, piękna scena to, mój ulubiony (chyba) tom

_________________
Bezczelność niektórych ludzi wyprowadza mnie z równowagi! Szczególnie kiedy łudząco przypomina mi moją własną...

// Watashi wa Naraku no Hana //