Wieża Błaznów

"Ostatnie życzenie" wtedy Geralt był spoko gościem miecz przeznaczenia też może być ale życzenie było najlepsze

_________________
non omnis moriar

i pamiętajcie o tym

Zgadzam się w każdym calu. Najbardziej podobają mi się w tym to mi efragmenty dotyczące Ciri i Bonnharta.

_________________
Va'esse deireadh aep eigean...

Zdecydowanie wieża jaskólki. Szukalam czegos innego u Sapkowskiego i w tej ksiazce to znalazlam. To tam Ciri wyciąga pazurki i ciagnie przeznaczenie za ogon a to naprawde cos co AS potrafi opisac najlepiej.

hmmm, ja też głosowałem za Chrztem... moim zdaniem - definitywnie najlepszy :D to tutaj zaczęła się formować wesoła kompania, to tu jest dobrze rozwiniety wątek szczurów i Bonharta... tu poznajemy Regisa, który jest najlepszym IMO wampirem z literaturze :p i to tyle...

_________________
podpisu nie będzie - szkoda mi klawiatury :p

Wieża Jaskółki. Jakoś tak najczęściej do niej wracam. Za klimat i "ożywienie" Ciri. I Vysogotę :)

_________________
"Mam takie samo prawo publicznego robienia z siebie idiotki jak ktokolwiek inny"

Krew Elfów. Urzekła mnie ta częśc, pewnie dlatego, że kilka razy przeczytałam całą sagę ale właśnie bez tej części bo nigdzie nie mogłam dorwać.

_________________
"Éist le ceol binn na farraige, Siúl thart fán chladaigh..." Clannad

Ogólnie wszystkie, ale jak miałbym wybierać tylko jedną to Krew Elfów. Początek wszystkiego po prostu.

1. Chrzest Ognia (bo jest to, co kocham - drużyna na szlaku i to nie byle jaka drużyna! Poza tym dialogów przy grze w w gwinta nie przebije nic).

2. Miecz Przeznaczenia (głównie za Granicę możliwości, Wieczny ogień i tytułowe, ale ogólnie to jest AS w najwyższej formie. Wszystko tu sprawniej napisane, ciekawiej spuentowane i urozmaicone, niż Ostatnie Życzenie).

3. Pani Jeziora (pomimo wielu zgrzytów* są wspaniałe momenty, takie jak bitwa pod Brenną, wzruszająca i dramatyczna rzeź w warowni Stygga, rozmowy przy ślimakach... no ogólnie jest to godne zakończenie sagi, choć nie pozbawione wad).

5. Ostatnie Życzenie (z sentymentu, bo od tego zaczynałem a o jakości świadczy to, że przeczytałem potem całą sagę).

4. Wieża Jaskółki (fajny, mroczny klimacik, fajny "krwawy" Bonhart, przytulne zacisze na bagnach Pereplutu i kapitalny finał na lodowisku. tylko szkoda, że mało tam drużyny Geralta. No i krasnoludów nie ma :-( )

5. Ostatnie Życzenie (z sentymentu, bo od tego zaczynałem a o jakości świadczy to, że przeczytałem potem całą sagę).

6/7 Krew Elfów/Czas Pogardy [to świetne powieści, ale z perspektywy całej sagi - najsłabsze, bo niewiele się z nich pamięta. Akcja rozwija się zbyt wolno (Krew Elfów) albo pewne fragmenty przynudzają (Ciri na pustyni w Czasie Pogardy). Są oczywiście też momenty świetne - występ Jaskra pod dębem i prowadzona tam kowersacja międzyrasowostanowa, czy chociażby z drugiego tomu scena z wiwerną].

Tak oto przedstawia się ten mój ranking. Wszystkie tomy mogą czuć się wyróżnione, bo chociaż niektóre są minimalnie lepsze, a niektóre (też minimalnie) gorsze, to żaden nie ciąży w dół, nie ma czarnej owcy - wszystko czyta się z zapartym tchem, czasem z łezką, częściej z nagłym atakiem szczerego śmiechu i z ogromną satysfakcją.

* - te zgrzyty, to według mnie:
- nudnawy wątek Nimue i Condwiramurs (a do połowy książki w dodatku wydaje się czytelnikowi zbędny, aż do momentu, gdy pomagają Ciri).

- Bonhart nie walczy z Geraltem (a od połowy Wieży Jaskółki wyobrażałem sobie, jaki to będzie cudowny bój).

- wg. mnie można było rozbudować wątki polowań Geralta na potwory (bo aż chciało się poczuć ten klimat opowiadań...).

- absurdalnie naiwna scena z podsłuchem Geralta.

- niejasne, rozmyte zakończenie (niby fajnie, że to daje możliwość samodzielnej interpretacji, ale mimo wszystko pozostawia niedosyt).

Wieża Jaskółki oczywiście;)
Ciri wysuwa się na pierwszy plan, a postać Bonharta... Uwielbiam fragment w ktorym mowi ze jest delikatny i na widok robaka robi mu się niedobrze...
I w WJ wyraźnie widać coś za co kocham Sapka: przed ktorymś rozdziałem jest fragm encyklopediii Maxima Mundi o Houvenaghelu jako o wzorze cnot. A potem bohaterowie spotykają owy wzór i rzeczywistość okazuje sie całkowicie inna... Uwielbiam tą przewrotność Sapkowskiego.
I jeszcze "Chrzest ognia". Za Milvę i Regisa rzecz jasna;)

Na razie nic nie zaznaczę - po prostu nie mogę sie zdecydować. Kiedy czytałem po raz pierwszy, moja kolejnosć favourites był odwrotnie proporcjonalna do chronologicznej. Teraz mój pogląd trochę się zweryfikował.

Krew elfów - zdecydowanie najsłabsza częśc Sagi (co nie oznacza, broń Boże, że jest najgorsza!). Mało jest akcji, mało sie dzieje.
Czas pogardy - trochę lepiej, ale nie umywa sie do następnych. Świetne sceny ma pustyni i rebelii na Thanedd.
Chrzest ognia - cóż, moim ulubionym elenentem ksiażki są dialogi pomiędzy drużyną, a tutaj Geralt&co. mają ogramną rolę. Zastanawiam się , czy tej nie zaznaczyć.
Wieża jaskółki - fajny, mroczny klimat, świetne sceny z Geraltem (szkofs że jest ich mniej) no i ta na jeziorze, jak napisał Wiwern.
Pani jeziora - moim ulubionym rozdziałem sagi jest ten o bitwie pod Brenną - po prostu majstersztyk. Oprócz tego świetne Touisant i zamek Vilgefortza - pamiętam kiedy cztytałem tę sceną w szkole - miałem ksiażkę pod ławką, a nauczyciel ciagle zwracał mi uwagę, ale nie mogłem się oderwać :).

A zbiory opowiadań? Trudno porównać, bo to co innego. Według mnie Saga lepsza, wbrew temu co sądzi wielu.

_________________
Lepiej należeć do niektórych niż do wszystkich.

Chrzest Ognia(dzięki nowym postaciom i druzynie).

Miecz przeznaczenia też mi się podobał, choćby np. wątek ze smokiem.

_________________
Zdanie poniższe jest nieprawdziwe...
...zdanie powyższe jest prawdziwe

A ja z kolei za mniejszością.
Ostatnie Życzenie - a to z tego względu, że sagi nie traktuję jako 5 osobnych ksiąg a jako całość.
Poza tym opowiadania z tej akurat książki... są po prostu bezkonkurencyjne w mojej opinii. Do tego można dołożyć fakt, że Ostatnie Życzenie otwiera cały cykl i robi to w sposób perfekcyjny.

_________________
"Uwierzę tylko w boga co tańczyć potrafi."
_________________
sine ira et studio

Ciekawy jest Głos rozsądku w Ostatnim życzeniu miedzy rozdziałami.

_________________
Zdanie poniższe jest nieprawdziwe...
...zdanie powyższe jest prawdziwe

Chrzest Ognia!!! Szkoda tylko, że w tym tomie Geralt narzekał na swój kulas;). Ten tom ma swój urok zwłaszcza, że AS wprowadza Regisa, Zoltana i niezapomnianego Feldmarszałka Dudę z jego potokiem elokwencji.

_________________
"Nie przyjmuje nauk moralnych od kogoś kto zwykł pieprzyć cudze żony"

czas pogardy za dialogi podczas balu czarodziejów " ...dałabym mu nawet na jeżu..."