Wieża Błaznów

Bardzo lubię scenkę ze sławetną zupą rybną.
Z jednej strony jest tam swojska atmosfera: proste, codzienne czynności związane z przygotowaniem posiłku.
Z drugiej - ten posiłek jest dla mnie punktem "scalenia" drużyny; prawie czuje się w tle podniosłą muzyczkę z "Władcy pierścieni" kiedy agent Smith deklamuje: "Nine companions... the Fellowship of the ring!!!" (No, może warto byłoby dać scenkę nieco wcześniej w sadze, ale to już sprawa P.T. autora.)
Tylko jak u licha cedzi się zupkę przez kolczugę mając do dyspozycji JEDEN garnek ?!?

_________________
Dlaczego tu, na dole, tak dużo wolnego miejsca?

Może to był duży garnek. :))

_________________
- What do you do for fun, Esther?
- I run naked through the pages of the United States Criminal Code. [Boardwalk Empire]
Estheriada
Bierki

A może po prostu szybko przecedzali ;)

_________________
P2009 / 59124 ИOНTAЯAM / 251095

Dzień dobry, piękne panie – rzekł, kłaniając się uprzejmie. – Czy przypadkiem wiecie, dokąd odsyła się kurvvy?

Albo rozlali zupę do kubków czy czegoś i wlali z powrotem w kocioł przez kolczugę. :)

Włożyli po rybce do gęby i zalewali wrzątkiem. ;D

_________________
- What do you do for fun, Esther?
- I run naked through the pages of the United States Criminal Code. [Boardwalk Empire]
Estheriada
Bierki

Ja przez cały czas czekałam na konfrontację Cahir- Ciri. Po cichu nawet liczyłam, że coś by z tego wyszło. Szkoda też, że właściwie nic (poza śmiercią Cahirka) nie wynikło z tego, że Ciri nazwała go wiedźminem. Np. Bonhart znając wiedźmiński styl walki mógł zastosować jakąś obronę, którą, choćby przypadkiem, rycerz ominąłby, albo w wyniku tego zamętu z Ciri i przeznaczeniem, słowa dziewczyny przemieniłyby go w wiedźmaka. Ze wszystkich śmierci, jego rozczarowała mnie najbardziej (no dobra, nie licząc Regrisa...).
Słynna podsłuchana rozmowa nie zbulwersowała mnie tak bardzo. Przyjęłam ją raczej westchnieniem ulgi: wreszcie!
Co do dziwnego przybycia drużyny akurat wtedy, gdy Ciri jej potrzebowała, nie widzę w tym nic niezwykłego. Przecież, gdy czarodziejki z jeziora (nie pamiętam, jak się zwała ta wieża) otworzyły portal nie tylko do właściwego miejsca, ale i czasu, tj. na jakieś pół godziny przed przybyciem reszty.
Ach, i jeszcze troszkę nie pasi mi szczęśliwe zakończenie. Wszak Złoty Smok mówił, że Geralt i Yen są dla siebie stworzeni, jednak nic z tego. A tu proszę: trafiają do jakiejś krainy szczęścia i radości. Chyba wolałabym, żeby Geralt wykrwawił się na ulicy, a Yen z żalu przegryzła sobie żyły...

Nie znam. ;P
Nie znam. ;P

No wiesz... Szczęśliwość tego zakończenia zależy od interpretacji. ;) Vide temat "Oni nie umarli!!!" ;)

Przy dokładnym czytaniu ze zrozumieniem zauważysz, że tak się właśnie stało.

BTW- po wczorajszym wieczorze chętnie bym zażył trochę tego specyfiku, którym raczyła się autorka dwóch postów wyżej w trakcie pisania. Na odreagowanie :)

_________________
Nie był zwyczajnie leniwy. Zwyczajne lenistwo to po prostu niechęć do wysiłku. Minął ten etap już dawno, przemknął po pospolitym nieróbstwie i przeszedł na przeciwną stronę. Więcej kosztowało go unikanie wysiłku, niż innych ciężka praca.
Prawda ;)

Nic podobnego. Uratowała ich Ciri, masz jak byk napisane. :P

_________________
Pomyślcie tylko. Bycie ateistą w depresji jest przesrane: nie ma po co żyć, nie ma po co umierać. ;/

Nie przelewali jak przez sito, tylko potraktowali kolczugę jak łyżke cedzakową - mieszając, wyławiali smieci.

_________________
La Belle Dame sans Merci

BŁEEE!!!
Przyznam, że też przemknął mi przez myśl taki sposób, alem go odrzucił, jako zbyt (nomen-omen) niesmaczny.
No bo przy takiej operacji musieli wsadzać łapska do zupy.
Choć z drugiej strony - samo wsadzanie kolczugi do zupki także nie jest zbyt "smakowite".
Nawet, jeśli kolczugę wcześniej wypłukano...

_________________
Dlaczego tu, na dole, tak dużo wolnego miejsca?

Właśnie dlatego Milva chciała wypłukac kolczugę przed a nie po ;)

_________________
La Belle Dame sans Merci

Nie takie rzeczy się w akademiku robiło;)

_________________
pytania

Witam osobiście nie ma najmniejszego fragmentu który mi sie nie spodobał ale.. Mam pewien niedosyt spowodowany tym że ..... już niema dalszej części utożsamiłem się z Geraltem do granic możliwości a zwłaszcza z tym co czuł do Yen. Tylko historia mojej miłości nie skończyła się tak dobrze jak w Wiedźminie. A teraz to jak nuż w plecy w pierwszym momencie poczułem się jakby ktoś mi odebrał życie po przeczytaniu sagi. No ale w każdym bądź razie zaczynam czytać jeszcze raz może się odrodze....
PS +100 do respektu dla pana Andrzeja Sapkowskiego
PS 2 To jest pierwsza książka którą przeczytałem od deski do deski a właściwie książki.
PZDR

Nie obraź się, ale to widać. ;]