Wieża Błaznów

Zgadza się!!!:))

_________________
Milczenie jest najpewniejszą rzeczą dla tego, kto nie ufa samemu sobie

U Sapkowskiego lubię barwność postaci, wieczną wędrówkę, indywidualizm, walki, oryginalność

_________________
Tamtych słów, tych dziwnych słów, kłamałeś dobrze wiem, że ty też kochałeś mnie...

Humor i styl pisania.

_________________
"... nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja..."

Humor, humor, humor, humor i... humor! :) I świetne teksty, ale to się jedno z drugim łączy. A poza tym świetne, wyraziste postacie... I wyczerpujące, lecz nie nużące opisy sytuacji, przyrody etc, etc...

_________________
Va'esse deireadh aep eigan...

Pan Sapkowski i przygody Geralta są dla mnie od prawie 20 lat "lekiem na całe zło"

I jeszcze zapomniałam dopisać, że bez tej "lektury obowiązkowej" świat byłby jakiś smutniejszy i bardziej szary i byle jaki.....

Ludwisia, w prawym górnym rogu masz opcje "zmień". Służy ona do edytowania twoich postów: możesz coś dopisać, zmienić, usunąć. Nie piszemy dwóch postów jeden pod drugim :)

_________________
"... nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja..."

Dzięki! Poprawię się!
To były moje pierwsze wpisy na forum, ale już "załapałam" jak to chodzi.

To ja się podpiszę pod humorem, ale jako pisarza nie cenię go wyłocznie za ten aspekt jego literatury. Podoba mi się cały świat stworzony przez niego, a trzeba trochę pomyśleć i pokombinować, żeby wszstkie "klocuszki" do siebie pasowały, żeby nie rozsypała siecała budowla. No i oczywiście lakki i niewymuszony styl, dzieki którem wszytsko czyta sie z przyjemnością.

_________________
Nietłukące się zabawki świetnie nadają się do tłuczenia innych zabawek.
_____________________

Kwiaty dziś na grób mych ideałów!

Zdecydowanie specyficzny sposób pisania.Wspaniałe teksty i humor. Ciekawie skonstruowane postaci-tzn. niejednoznaczność w określeniu czy dana postać jest dobra czy zła(no, oczywiście były wyjątki).I ciekawe nawiązania, np. do baśni.

Erudycje, humor(często sarkazm), język, jakże obrazowe opisy, to że pod pozornie błachymi opowiastkami kryje się coś więcej i jest tego naprawdę WIĘCEJ.

_________________
Czekajcie klienty,
Wnet wam pójdzie w pięty,
Rozpieprzym ten burdel,
Aż po fundamenty.

Dla mnie to przede wszystkim styl w jakim pisze. Jak wyraża się o emocjach.

_________________
"Mylisz niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu"

O właśnie, dobrze prawi. No i budowa psychologiczna (mentalność, problemy...) bohaterów, nawet pobocznych.

_________________
Czekajcie klienty,
Wnet wam pójdzie w pięty,
Rozpieprzym ten burdel,
Aż po fundamenty.

Myślę, że kluczem do serc czytelników była w przypadku sagi specyficzna recepta czy też pomysł na jej napisanie. Jak wiadomo Sapkowski zaczął swoją twórczość od opowiadań. W pięciu tomach powieści było dużo zabiegów technicznych typowych dla opowiadań. Tempo akcji, świat zewnętrzny dopracowany w szczegółach, niezwykła barwność postaci (wszystkich - a było ich w sadze mnóstwo), humor gęsto wpleciony w treść akcji, bardzo rozbudowane dialogi, które ubarwiają postacie. Większość pisarzy świadomie bądź nie rezygnuje z takiego bombardowania czytelnika w swoich długich dziełach, już to z braku predyspozycji do takiego pisania, już to z wygody, bądź ze strachu "wystrzelania się" w połowie dzieła lub wcześniej. Sapkowski udowadnia, że arsenał ma tutaj imponująco szeroki.

Poza tym: lekkość pióra, erudycja pisarza, którą pisarz przenosi na postacie, znajomość kanonu fantasy / zabawa z kanonem fantasy, wyczucie potrzeb czytelników - często tęsknot za pewnymi postawami bohaterów, z pewnością sadze nie przeszkadzają.

Następnie: proza Sapkowskiego i język jakim jest napisana to wiedza i słownictwo będące źródłem cechy która nazywamy erudycją. Sapkowski podaje nam na to na tacy, prawie ze słowami: proszę, bieżcie - jeżeli Wam się podoba. Dla każdego starczy.

Pięć tomów w których każdy jeden rozdział ma swój własny rytm, dopracowany jest i dopieszczony, w którym mieści się tyle akcji, wątków, dialogów (podyktowanych wiedzą, inteligencją, erudycją twórcy), że niejednemu wystarczyłoby na całą powieść. Magiczne - jak to w fantasy - źródło zapoznania się z innym, rzadkim dziś poziomem słownictwa, wieloma wzorcami postaw. Plus: wartka akcja, dobry humor, bogaty w wątki świat, barwne postacie. Zebrać to wszystko razem. Więcej i więcej. Ile się tylko da - na ile konwencja pozwala.
To moim klucz i recepta Sapkowskiego.

Mnie najbardziej U ASa podobają się:
- Język pisania. Słownictwo wymiata :D
- Opisy walk. Choć nigdy nie miał białej broni w ręku i nie walczył, to bitwy opisuje jak rycerz po stażu.
- No i oczywiste jest to, że nie daje stronnicowych chopisów jakiegoś, dajmy na to drzewa. On swą uwagę skupia na postaciach, które według mnie są najważniejsze.

Na razie tyle... Jak coś mi przyjdzie do głowy to dopisze

_________________
"Miecz Przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś Ty, drugim śmierć."

– Pozdrowienia od Dijkstry. Idziemy.
– Nawzajem. Idźcie.

– Mniejsze te kulki kręć Ciri, mniejsze. To dla czarodziejki, nie dla krowy