Wieża Błaznów

Franceska myslala ze razem z Emhyrem zdola ocalic elfy. Dala sie zwiesc jego czczym obietnicom. Inteligencja przestaje byc wazna kiedy z wielkiej milosci zaczyna sie walczyc o swoj lud. Zdrada pozostaje zdrada ale wedlug mnie byla mniejszym zlem ktore wybrala elfka.

Ty jesteś poetką i dla ciebie Stokrotka jest patriotką...
Dla mnie życie to gra i Franceska jest dobrym graczem, ma swoje priorytety i cele...

_________________
Bezczelność niektórych ludzi wyprowadza mnie z równowagi! Szczególnie kiedy łudząco przypomina mi moją własną...

// Watashi wa Naraku no Hana //

Gdybys miala racje to Franceska wiedzialaby co robi a przeciez ona zostaje w koncu pozbawiona jakiegokolwiek wyboru. Pozwoliklaby tak umierac swoim braciom z wiewiorek gdyby byla dobrym graczem?

Myślę, że władczyni Dol Blathanna była niezwykle wytrzymałą, opanowaną osobą i nie zdarzało jej się (nie mówię - popełnić błąd), dać się ponieść emocjom na tyle, żeby zwieść się czyimś czczym obietnicom i to jeszcze tak grubymi nićmi szytym... To była polityka, być może miejscami nietrafiona, ale wciąż polityka, co nie umniejsza mojej sympatii - igrała z ogniem, ale każdy władca grał przecież tak, żeby samemu wyjść najlepiej...
Wg mnie była dobrym graczem, czy najlepszym z możliwych - sami oceńcie. Doprowadziła do sytuacji dla siebie patowej, ale... W grze zawsze będzie pat lub szach mat. Taką rolę przydzielił jej los

Pozwoliła ginąć wiewiórką bo wierzyła że robi to dla dobra tych elfów które już żyły w dolinie kwiatów

_________________
Bezczelność niektórych ludzi wyprowadza mnie z równowagi! Szczególnie kiedy łudząco przypomina mi moją własną...

// Watashi wa Naraku no Hana //

Przeciez to wlasnie wsrod wiewiorek byly mlode elfy dzieki ktorym mozna bylo przetrwac .. Chociaz moze masz racje bo chociaz jak zwykle patrze na bardziej poetycka strone sytuacji to lepiej umierac z godnoscia i uczuciem ze nie umiera sie bez sensu niz w jakims odizolowanym rezerwacie bo tylko na to elfy mialy przeciez szanse

Przeciez to wlasnie wsrod wiewiorek byly mlode elfy dzieki ktorym mozna bylo przetrwac .. Chociaz moze masz racje bo chociaz jak zwykle patrze na bardziej poetycka strone sytuacji to lepiej umierac z godnoscia i uczuciem ze nie umiera sie bez sensu niz w jakims odizolowanym rezerwacie bo tylko na to elfy mialy przeciez szanse

Dla nich pewnie było Lepiej umrzeć stojąc, niż żyć na kolanach

Witam i pozwalam sobie odświeżyć temat.

Ekhm... Jakież to słodko naiwne podejście. Hasłowe rzekłbym. W sam raz dla rewolucjonisty. Bez stawiania niewygodnych pytań. No bo z kim to właściwie sprzymierza się nasza Stokrotka, aby robić to co najlepsze dla jej rasy i działać przeciwko tym przebrzydłym ludziom? Z innymi elfami? Z istotami ze świata równoległego? Z kosmitami może? Nie. Z drugimi ludźmi! Nic mi nie wiadomo aby Nilfgaardczycy, lub choćby tylko cesarz Emhyr, takowymi nie byli. Nic mi też nie wiadomo, aby byli milsi dla elfów niż Nordlingowie. Nasza słodka Enid po prostu zdradza jednych ludzi na korzyść drugich. Zdradza swój jeden ludzki kraj, który obdarował ją stanowiskami i zaszczytami, na rzecz drugiego ludzkiego kraju, który zaproponował jej wyższe stanowiska i większe zaszczyty. Doli elfów na północy dałoby się pewnie ulżyć i bez sprzymierzania się z Nilfgaardczykami, gdyby Stokrotka właśnie ku temu wykorzystała swoje ogromne wpływy i poświęciła na to więcej energii, niż na knucie spisków i zdrad. Czy oportunistyczna świnia to właściwe określenie na kogoś takiego? ;)