Wieża Błaznów

Podczas następnego czytania zwróć uwagę na opisy Regisa. Rzucają się w oczy fragmenty typu "uśmiechał się z zaciśniętymi ustami", "uśmiechał się po swojemu".


Kolejne inicjacje są o wiele lepsze ;)

_________________
P2009 / 59124 ИOНTAЯAM / 251095

Dzień dobry, piękne panie – rzekł, kłaniając się uprzejmie. – Czy przypadkiem wiecie, dokąd odsyła się kurvvy?

Ależ ja to zauważyłam, tyle, ze przy drugim i kolejnych czytaniach ^^
Ale przy pierwszym, jakoś to umyka uwadze...Traktuje się te jego zaciśnięte usta, jak kolejne cienkie skrzydełka nosa itp.

mnie najbardziej zaskoczyło to,że cesarzem Nilfgaardu okazał się Jeż - ojciec Ciri... pamiętam te wieeeeelkie oczy, jakie zrobiłem, gdy tylko przeczytałem o tym w Pani Jeziora :p

_________________
podpisu nie będzie - szkoda mi klawiatury :p

dla mnie to też jeden z najbardziej zaskakujących momentów cyklu :)

To trzeba przyznać. Mnie to także zaskoczyło

Z tym /jeżem jako cesarzem to też miałam zaskok. Czegoś takiego to się po prostu nie spodziewałam, choć z samą postacią od początku było coś nie tak. Ale żeby tak wszystko wymysleć to już trzeba mieć łep na karku.

_________________
"Éist le ceol binn na farraige, Siúl thart fán chladaigh..." Clannad

Co racja to racja. Wymyślić to już nie mały problem, a co dopiero utrzymać to w tajemnicy tak długo, a do tego jeszcze sprawić, że całość współgra.

Mnie, tak jak większość najbardziej zaskoczyło to, ze Emhyr jest ojcem Ciri, ale... dopiero za drugim czytaniem. Serio, skończyłem czytać książkę i nie wiedziałem o tym... To znaczy Emhyr mówił, że był tym Jeżem z uczty na zamku Calanthe, ale ja zupełnie zapomniałem, że Pavetta za niego wyszła (ta informacja padła bodajże w Czasie Pogardy, więc wyleciało mi). Także jak czytałem niedawno drugi raz i przeczytałem że Pavetta wyszła za Duny'ego, to normalnie szczęka mi opadła...

_________________
Lepiej należeć do niektórych niż do wszystkich.

Dobre... Masz talent :P

_________________
Nalot dywanowy i będzie po kłopocie.

Skoro już ktosik temacik odkurzyłbył, to się i ja nawypisuję ... :D

Więc będę nieco oryginalny. Otóż fakt jedności Emhyra i Duny'ego zwisał mi i wtedy, gdy czytałem to po raz pierwszy, a potem to nawet bardziej. Z tego samego powodu, co Hen Ichaer'owi - po prostu czytałem najpierw Sagę, a potem Opowiadania. Ponadto czytałem Sagę szybko (z pożyczonych "na dzień" książek) śpiesząc się jak cholera - chciałem uzupełnić wiedzę przed emisją serialu w TVP. I to jeszcze z pominięciem czwartego tomu. Jak już uzupełniłem lekturę, to trochę się zdziwiłem, ale nie bardzo. Może dlatego, że byłem już po "Grze o tron" Martina i niewiele już mnie dziwiło? ;-)

Biseksualizm Ciri mnie mało obszedł. Przy głównym bohaterze cyklu Witolda Jabłońskiego to i tak nic. Właściwie to zdziwił mnie głównie ... ostatni tom Sagi. Cała ta wędrówka po światach i czasach dość mnie na początku ... no odepchnęła. Ale po powtórnej lekturze było już dużo lepiej - przyzwyczaiłem się do teorii "światów równoległych" i polubiłem.

Bardzo mnie zasmucił los Regisa. Lubiłem skurczybyka.



Coś mnie zaś zdziwiło w całej dyskusji tutaj. W jednym z wątków rozgrzebano co nieco sprawę przeznaczenia Ciri. Stwierdzenie, że tego przeznaczenia nie dopełniła, jest w moim mniemaniu mocno dyskusyjne. Nie znamy losów wnuczki Calanthe po wydarzeniach opisanych w "Pani Jeziora". Wiemy tyle, że odwiedziła po tych wydarzeniach Świat Króla Artura. I co z tego? Ile tam została? Co tam robiła?
A jeżeli wróciła potem do świata i czasu, w którym wszystkie rasy żyją razem, i czekają na Białe Zimno? Czy przepowiednia wymagała urodzenia dziecka konkretnego elfa?
Jeżeli dyskusja na temat dalszych losów Lwiątka już się gdzieś toczyła, poprosiłbym o wskazanie miejsca. Z zdziwieniem odkrywam, że co ciekawsze kąski są ukryte w pozornie nudnych wątkach liczących po kilkaset stron ,,,

Pozdrawiam
Hayn

_________________
Brat ma swój miecz, król Robert ma swój młot, a ja mam swój umysł… umysł zaś potrzebuje książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia, jeśli, oczywiście, ma zachować swoją ostrość. [Tyrion Lannister]

zaskoczyły mnie (ale pozytywnie) cztery momenty:

- kiedy Borch Trzy Kawki okazał się Vilenthretenmerhem (tak to się pisze?) (Granica Możliwości)
- kiedy Geralt z Rivii zostaje Geraltem z Rivii (Chrzest Ognia)
- kiedy Emhyr okazuje się Jeżem (Pani Jeziora)
- okazuje się, że z Geralta żaden pantoflarz i oszukuję Fringillę Vigo, hehe... a ja naprawdę myślałem, że Loża szturmuje Vilgefortza.

negatywnie zaś zaskoczyła mnie taka scena:

- idzie se Geralt ciemnym tunelem w poszukiwaniu galarety musztardowej (czy jakiegoś innego tam kisielowego potworka) aż tu nagle przystaje...
...i nie wiadomo skąd i jak dobiegają go głosy kompanii Puszczyka. Potem Geralt olewa ciepłym moczem galaretkę, po jaką tam poszedł i wychodzi sobie na zewnątrz po drodze robiąc sztuczkę ze znikającym mieczem. (Pani Jeziora)

Taki wniosek z tego można wysnuć, że najbardziej zaskakuje "Pani Jeziora".

Mnie wiele rzeczy zaskoczyło ale większość pokrywa sie z tym co inni piszą. A zatem:
-Emhyr=ojciec Ciri
-Regis=wampir
-Geralt puścił się z Fringillą (ja naiwna wierzyłam, że są faceci idealni i wierni)
-Cahir zakochany w Ciri
-związek Ciri z Mistle (jednak świat bez facetów istnieje i może być piękny ;0)
-Ciri jako krwawa Falka

Geralt nigdy wierny raczej nie był, Fringilla nie była pierwsza, więc to chyba nie było aż tak zaskakujące :)

i to mnie też mnie nie zaskoczyło. Od kiedy wjechali na ten cmentarz i go spotkali, od razu wiedziałem, że to wampir. Tym bardziej, że na wstępie do rozdziału był fragment opowieści o wampirze.

A co do wierności Geralta, to co on niby robił z Triss, z Essi, z Zerrikankami Borha, hm? A znał wtedy już Yen. Ale nie wyzywajmy się nad Geraltem i cały rodzajem męskim, bo przecie pamiętamy zachowanie Yennefer w "Okruchu lodu".

I wspominki z Crathem: "Co było, a nie jest, nie pisze się w rejestr" :)