Wieża Błaznów

Za kolor oczu przepraszam :) w istocie zbyt się rozpędziłem w krytyce.

Jednak z sensownością pomysłu zgodzić się nie mogę - bohaterowie kiełkujący w umyśle pisarza to nie stado niesfornych lemurów (oj, coś ten lemur bryka, chyba trafi pod trawnik za jakieś 5 stron :))) ). AS nie jest może moim guru literackim, ale nie posądzam go bynajmniej o brak kontroli nad własnymi postaciami.

Ani ja. Zwłaszcza że wg jego własnych słów najpier tworzy całą fabułę i postaci, a potem treść.

_________________
13.04.2010 - You have taken sky from me...

Nie tyle brak kontroli, ile kompromis - przyszła mu do głowy ciekawa postać dobrze pasująca do wypełnienia luki w fabule, uznał jednak, że może się czytelnikom wydać zbyt wtórna, ale żal mu było całkiem zrezygnować z dobrego pomysłu... I zastosował złoty (przynajmniej w swojej opinii) środek.

Hehe, wiem o co Wam chodzi. Wytresowani na prozie AS przyzwyczailiście się, że tworząc postać charakterystyczną autor przeznacza jej głębszą rolę (zauważcie że koleś który ma za chwilę zginąć najczęściej otrzymuje przydomek Pryszczaty/Dziobaty itp - cokolwiek co pasuje do takiej jętki-jednodniówki). A Wilk jest ciekawy, dobrze opisany, tajemniczy i budzący niezdrowe zainteresowanie (Ho-Ho, ten to namiesza w fabule). A tu bęc! Krótki pościg, krótka walka, krótki kawałek noża w splocie słonecznym.

Panie Autorze! Tak się nie robi! Skoroś nas sam przyzwyczaił do pewnego rytmu postać/rola, to się go pan trzymaj! Bo inaczej możesz być posądzany o brak kontroli nad dziećmi własnej wyobraźni :)))))

Wybacz, ale nie rozumiem, jak to się ma do mojego posta.:)

Już wyjaśniam.

Tak samo jak Ty dostrzegam pewne zaburzenie konwencji w osobie Żelaznego Wilka. Tylko inaczej ją sobie tłumaczę.

IMHO postać jest zbyt ciekawa by potraktować ją jako zakładkę do drugiego tomu sagi. Co nie przeszkodziło ASowi tak właśnie uczynić. Na ogół tworząc bohatera charakterystycznego przeznacza się mu ważniejszą rolę, a na pewno głębsze zakotwiczenie w fabule niż dane to było Wilkowi. Stąd uczucie "coś nie gra z tym kolesiem".

Mam nadzieję że wyjaśnienie jest... jasne?

Prosta kobieta jestem, to i mówić trzeba do mnie prosto. Na przykład tak jak teraz:)

właśnie, szkda Vlka. Pewnie miał po prostu wyjaśnić, kim jest Pomurnik. Krewnym Dudu Bibervelta z sagi - polimorfem. Daleko odeszli, ci mieniacy, od handlu do bezwzględnych zabójców.

_________________
All those moments will be lost in time...

Mi też było szkoda Vlka. Od razu mi się spodobał. Te żelazne oczy były zapowiedzią niezłego charakterku ;) Cóż, Mistrz postanowił inaczej, ma takie prawo. Wszak to jego powieść.

_________________
Quidquid agis, prudenter agas et respice finem.

Rozdział piąty, jedyny w którym Vlk występuje, to chyba mój ulubiony fragment BB. Zdarza mi się do niego wracać, czytać tylko ten rozdział. Zdaje się być zupełnie inny od reszty książki, chyba nie tylko przez brak głównych bohaterów.
A co do samego Vlka, to nie bardzo podobało mi się tak szybkie jego zejście tak z kart książki i ze świata, bardzo fajna postać. Ale - taki zamysł autora i nic na to nie poradzimy. Może oprócz polimorfii może się regenerować? Choć to już chyba za bardzo wampirem zalatuje...

PS. <kabaret Potem mode on> Szkoda Vlka. Vlka szkoda. Taki fajny Vlczek był ;)) </mode off>

_________________
The infection has been removed
The soul of this machine has improved

A wiecie, co mnie w tym rozdziale denerwowało? To nachalne podkreślanie oczu Vlka w każdej z prowadzonych przezeń rozmów. Czytelnik nie jest idiotą i zapewne się domyśli, że to ciągle o te jedną postać chodzi, a nawet jak się nie domyśli, to cóz, jego strata, ale ta łopatologia trochę mnie wkurzyła...

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności

Zgadzam się. Kilkakrotne zaznaczenie nietypowego koloru oczu wypadłoby całkiem fajnie, ale tu AS trochę przegiął. Coraz niżej chyba ceni swych czytelników :P
A zresztą. Może specjalnie wciaż to podkreślał, by przekazać, jak wielką uwage zwracali na oczy Vlka jego rozmówcy.

_________________
Quidquid agis, prudenter agas et respice finem.

Każdy rozmówca widział go tylko raz, my czytaliśmy o tym razy zbyt dużo. Wierzę, że to było celowe, ale IMHO nie wyszło zgrabnie.

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności

Oh - reen: <i>A wiecie, co mnie w tym rozdziale denerwowało? To nachalne podkreślanie oczu Vlka w każdej z prowadzonych przezeń rozmów.</i>

Zgadza się. Ale zwróć uwagę, że za każdym razem był w innym przebraniu i autor chciał pokazać, że to na pewno ta sama osoba. Też mnie to wkurzało, ale tak właśnie to sobie tłumaczyłem i dało się czytać.

_________________
The infection has been removed
The soul of this machine has improved

Proponuję podpisać petycję, którą potem John przedstawi ASowi. Zaświadczymy w niej, że od czasu do czasu myślimy przy lekturze i w pewnych drobnych kwestiach można nam zaufać ;))))))

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności