Wieża Błaznów

a ja się mogę o aurum założyć że to żaden z bohaterów. Ot zwykły znający co nieco historię polityczną ksiundz (były) i najprawdopodobniej nigdy nie dowiecie się co to za jeden.

pozdr

_________________
Jak mawiał król Dezmod, zaglądnąwszy po skończonej potrzebie do nocnika: "Rozum nie jest w stanie tego ogarnąć"

Czas pokaże, kto miał rację :)

_________________
Quidquid agis, prudenter agas et respice finem.

W sumie macie racyje:) Hmmm....Raabe....fucktycznie może to być on...

_________________
audaces fortuna iuvat

Tybald moze byc - o ile faktycznie nie zginie, co sie zbyt czesto staje bohaterom, ktorych dopiero co polubilem. Ale i tak pewno na koncu rozlozy skrzydla i odleci.

_________________
Eleint Tiste Andii, Tiam, of Starvald Demelain
Światło, Cień i Ciemność
to Wojna bez Końca
(Rybak)

Grzesio Inkwizytor ...

w życiu. Nawet dobre 40 lat później styl mówienia by do niego nie pasował.

_________________
Ostatnio edytowany przez Alakhai Wto Paź 17, 2006 14:29, edytowano w sumie 10 razy

Witam.

No i wydało się w końcu. Narratorem jest najprawdopodobniej Szarlej (ach te ciągotki do Konstatynopola). Czyli jednak nie Tybald jak większośc w pewnym momencie sugerowała...

Pozdrawiam

_________________
---------------------------------------------------------
Nikczemnośc ludzi zawstydza nawet demony
---------------------------------------------------------

Szarlej opowiada historię Renevana i przyjaciół w gospodach i przy ogniskach. Ale głównym narratorem jest narrator wszechwiedący.

Swoją drogą ciekawe, jak długo trwała ta wędrówka Szarleja, skoro może uchodzić za dziada. I co mu się stało, że w ogóle ma takie gawędziarskie zapędy?

_________________
P2009 / 59124 ИOНTAЯAM / 251095

Dzień dobry, piękne panie – rzekł, kłaniając się uprzejmie. – Czy przypadkiem wiecie, dokąd odsyła się kurvvy?

Moze Szarlej opowiada po powrocie z Konstantynopola. W koncu jak by nie bylo Turcy zdobyli go w 1453, czyli niecale 20 lat po zakonczeniu powiesci. Akurat by pasowalo

Niestety nie mam już książki, ale wydaje mi się, że Szarlej mówi coś o podążaniu ku marzeniom. Może po prostu coś mu wypadło "po drodze". Jakiś nowy Reynevan na przykład. Poza tym, czemu nie wziął ze sobą Blaženy?

_________________
P2009 / 59124 ИOНTAЯAM / 251095

Dzień dobry, piękne panie – rzekł, kłaniając się uprzejmie. – Czy przypadkiem wiecie, dokąd odsyła się kurvvy?

Bo to zła kobieta była? ;)

_________________
Czułe pozdrowienia! Co cię gniecie?
* * *
Pies, który szczeka, jest niedogotowany - przysłowie chińskie.

THIS IS NOT A LOVE SONG

Hej;)

Szarlej (bo to zapewne on) opowiada, bo takie było życzenie umierającego Samsona przecież...

Pozdrawiam;)

Inkayon

Jeśli tak, to Szarlej jest raczej skrybą...

dobrze kombinujecie :)

tuż przed epilogiem ujawnia się narrator. heh, miałam go raczej za jakiegoś zabawnego staruszka aniżeli wesołego demeryta, a tu niespodzianka...

_________________
sprzedaję łobrazki.

Jako, ze to mój pierwszy post to na początek witam wszystkich serdecznie.
Co do dziada to ja sądzę, ze nie może nim być Szarlej. W pewnym momencie mówi o uradzajnym roku 1435, a za moment, że od tego czasu minęło pięć lat czyli opowiada w 1440. W Narrenturmie opowiada o szerokim świecie itd. a nazwy (nie mam teraz książki pod ręką) brzmią znajomo czyli daleko by nie ujechał :) Rozstał się z Reynevanem o ile nic nie pokręciłem w 1433 r. więc 7 lat kręciłby się w kółko i nadal jechał do Konstantynopola? Dziwne byłoby to moim zdaniem. Poza tym przez siedem lat aż tak by zdzidział? Pieniądze z furgonu mógłby przepuścić fakt, ale raczej nie wyobrażam sobie Szarleja sępiącego w karczmie o piwo i obawiającego się poszturchiwań jakichś szlachetków.
Jeśli już to w dziadzie raczej widziałbym Tybalda Raabe, który by na przykłąd pozazdrościł Szarlejowi i ruszył za nim na południe po upadku Taboru bo raczej emisariuszem niczyim już by nie był w tym czasie. Za tym przemawia wiek Tybalda (już w powieści był szpakowaty i dość w latach), dobra znajomość losów Reynevana i przyjaciół oraz znajomość literatury itd.
Bo w kolejną inkarnację Samsona trudno uwierzyć raczej.