Wieża Błaznów

Z Encyklopedii tradycji i legend ?ydowskich:



dybuk (hebr. dibuk, czepiaj?cy si? ) - z?o?liwy duch, który wi??e si? z
?yj?cymi przejmuj?c ich osobowo??. Dybuk to naga dusza , nie mog?ca zazna?
spoczynku lub reinkarnacji (w?drówka dusz), która musi znale?? sobie cia?o
ju? zaj?te, lecz przez swój grzech podatne na takie wtargni?cie. Dybuk
przemawia ustami danej osoby nowym g?osem, powoduj?c jednocze?nie zmian?
osobowo?ci. Mo?na wyp?dzi? go egzorcyzmami i wtedy opuszcza cia?o przez ma?y
palec u nogi, lecz najpierw trzeba go nak?oni? do wyjawienia swej
to?samo?ci, a tak?e przeprowadzi? restytucj? (tikun), aby dybuk znalaz?
spokój, bo inaczej znowu w kogo? wst?pi. Czasami nie jest dusz? ludzk?, ale
demonem nawiedzaj?cym kobiet?, która mo?e przez to sta? si? czarownic?.
Jedna z pierwszych wzmianek o dybuku pojawi?a si? w XVII-wiecznej opowie?ci
o cz?owieku, który pope?ni? cudzo?óstwo i uton?? w morzu. Jego ?ona, nie
mog?c wyj?? ponownie za m??, zaj??a si? w ko?cu nierz?dem. M??czyzn? owego
najpierw po?kn??a ryba, a potem wcieli? si? w krow?. ?yd, który j? naby?,
wobec dziwacznego zachowania zwierz?cia postanowi? krow? zar?n??. Dybuk
ow?adn?? obecnym przy uboju m?odym cz?owiekiem i uleg? dopiero egzorcyzmom
miejscowych rabich. Przed odej?ciem powiedzia? dwóm z obecnych m??czyzn, ?e
s? homoseksualistami, co wyczyta? z ich czó?. Chaim Vital opowiada? o
cudzo?o?niku, który zosta? ojcem nie?lubnych dzieci (mamzerów). Po ?mierci
jego dusza nie zazna?a spoczynku przez dwadzie?cia pi?? lat. W ko?cu
opanowa?a pewn? rozz?oszczon? kobiet?, wszed?szy do jej domu drzwiami, na
których brakowa?o mezuzy. Inny dybuk by? dusz? biedaka, który zmar?, gdy
przedstawiciel opieki spo?ecznej odmówi? mu posi?ku. Dybuk wst?pi? w owego
urz?dnika i Izaak Luria zdo?a? go usun?? tylko pod warunkiem, ?e urz?dnik ów
przez trzy dni nie spojrzy na ?adn? kobiet?. Zjawi?a si? jednak jego matka,
a gdy urz?dnik na ni? popatrzy?, dybuk powróci?, by go udusi?.





Pozdrawiam

Iskra