Wieża Błaznów

Cóż, to jest w sumie bardzo odległe. "Trankwilus" po łacinie wykłada się na "Spokojny".

_________________
Eckstein, Eckstein, alles muss versteckt sein.

Trankwilus zawsze mi się kojarzył z włoskim tranquillo - spokojny. Pewnie ma źródłosłów w łacinie i znaczy to samo :))

_________________
ggadem lub emalią

Ale żeście się zgrali. :) Tak jak napisałem, w Źródełkach były nawiązania mające jeszcze mniej sensu więc dodałem.

_________________
Paryż ma Wieżę, Londyn ma Tamizę. A my Polacy stoimy pod krzyżem...

Mikołaj Trąba - wspomniany na poczatku ksiazki, lecz raczej nieistotny dla fabuły. Niemniej jednak sie pojawił.

Mikołaj Trąba (ok. 1358-1422), podkanclerzy koronny 1403-1412, arcybiskup halicki 1410-1412, arcybiskup gnieźnieński od 1412, pierwszy prymas Polski od 1415. Spowiednik i doradca Władysława Jagiełły, członek rady królewskiej. Uczestnik wyprawy chrystianizacyjnej Jagiełły na Litwę (1387). Zwolennik prowadzenia otwartej walki z Krzyżakami. Przeciwny warunkom pokoju toruńskiego (1411) jako zbyt łagodnym dla zakonu, który zrezygnował jedynie ze swych roszczeń do Żmudzi.
Domniemany autor tekstu unii polsko-litewskiej podpisanej w Horodle w 1413. Reprezentant Polski na soborze w Konstancji 1415-1418, gdzie uzyskał godność prymasa. Bronił interesów Polski w procesach z Krzyżakami. Uczestniczył z ramienia soboru w zawarciu pokoju między Anglią i Francją. W 1420 na synodzie wieluńsko-kaliskim wydał statuty synodalne, zwane statutami Trąby, które obowiązywały do rozbiorów Polski (regulowały między innymi stosunek Kościoła do władz świeckich oraz jego sprawy majątkowe)

_________________
Push it in, break it out

Przemysław I Noszak
(*1332/1336 +1410)

Syn Kazimierza I i księżnej Eufemii. Bez wątpienia najwybitniejszy książę cieszyński. Od 1355 roku angażował się w życie polityczne na dworze cesarza Karola IV. Po śmierci ojca w 1358 roku objął tron cieszyński, nie przerywając swej kariery dyplomatycznej. Około 1360 roku ożenił się z Elżbietą, córką księcia kozielsko-bytomskiego Bolesława. Szybko stał się najważniejszą postacią na praskim dworze, a cesarz Karol IV powierzał mu coraz liczniejsze, nieraz bardzo trudne, zadania. W 1361 roku doprowadził na przykład do zawarcia układu pomiędzy Pragą a margrabią brandenburskim Karolem V i uczestniczył w przejęciu przez Karola IV spadku po Ludwiku Wittelsbachu. Strzegł też interesów cesarza w Brandenburgii. Powodzeniem zakończyła się podjęta przez Przemysława próba rozbicia sojuszu pomiędzy królem węgierskim Ludwikiem Wielkim Andegaweńskim i książętami niemieckimi. O pozycji księcia cieszyńskiego niech świadczy choćby fakt, że uczestniczył on w słynnym zjeździe europejskich władców w karczmie u Wierzynka w Krakowie. W 1380
roku cieszyński książę rozpoczął wielką karierę polityczną o wymiarach ogólnoeuropejskich. W Paryżu próbował utrzymać zagrożony sojusz
czesko-francuski, a następnie udał się do Anglii, gdzie prowadził rokowania w sprawie małżeństwa córki Karola IV, Anny, z angielskim królem Ryszardem II. W nagrodę za pomyślne załatwienie sprawy otrzymał od Ryszarda II coroczne uposażenie w wysokości 500 funtów. Wziął też udział w paryskich rokowaniach pokojowych pomiędzy Anglią i Francją, które od niemal stu lat toczyły ze sobą wojnę. Przy okazji doprowadził do poprawy stosunków króla Francji z Wacławem IV, który przejął po ojcu czeską koronę. Wacław IV, noszący tytuł króla rzymskiego, mianował Przemysława wikariuszem na kraje
niemieckie. Zadaniem księcia była pacyfikacja napiętej atmosfery w Rzeszy. Udało mu się doprowadzić walczące strony do rozejmu w Heidelbergu, a następnie do pokoju w Koblencji. Przemysław Noszak pośredniczył też w sporze Związku Miast z książętami niemieckimi w 1389 roku, oraz w rokowaniach dotyczących ustalenia granicy pomiędzy Czechami a Miśnią. W 1386 roku, podczas nieobecności króla Wacława IV w Pradze, Przemysław dostąpił zaszczytu pełnienia funkcji gubernatora Czech, chwilowo sprawując władzę w całym Królestwie. Jednak szlachta czeska nie zgadzała się na tak wysoką pozycję polskiego księcia w Czechach, w związku z czym wkrótce doprowadziła do zastąpienia go w radzie królewskiej przez księcia opawsko-raciborskiego z rodu Przemyślidów. Zrodziło to konflikt pomiędzy Księstwem Cieszyńskim a Księstwem Opawskim, który o mały włos nie doprowadził do wojny.
Kulminacyjnym punktem tego konfliktu było zamordowanie w 1406 roku najstarszego syna Przemysława Noszaka, również Przemysława, który powracał z Gliwic do Cieszyna i w okolicach Rybnika został napadnięty przez Marcina Czecha, działającego z polecenia księcia opawskiego Jana II. Schwytanego Marcina Czecha na polecenie księcia stracono obwożąc go po mieście na rozżarzonym miedzianym koniu i wyszarpując obcęgami kawałki ciała.

Spór zakończyło podpisanie 7 listopada 1407 roku pokoju w Żorach. W międzyczasie Przemysław Noszak został jednym z przywódców Związku Śląskiego, który powstał z inicjatywy śląskich książąt, mieszczaństwa i szlachty w trosce o zapewnienie pokoju na terenie całego Śląska, należącego wtedy do coraz mniej stabilnego Królestwa Czech. W ramach tej działalności cieszyński książę doprowadził do zawarcia 12 czerwca 1397 roku układu z królem Polski, Władysławem Jagiełłą,
o współpracy przygranicznej w zwalczaniu rozbójnictwa. Przemysław zyskał przy tym zaufanie polskiego króla, który wyraził zgodę na przekazanie cieszyńskiemu księciu w zastaw ziemi lublinieckiej i oleskiej przez wojewodę krakowskiego. Noszak wziął też udział w pertraktacjach polsko-krzyżackich w 1410 roku, które zakończyły się jednak niepowodzeniem.

Za panowania księcia Przemysława znacznie poszerzyły się granice posiadłości Piastów Cieszyńskich. Odziedziczył po ojcu księstwo cieszyńskie oraz połowę księstwa kozielsko-bytomskiego. O to ostatnie stoczył w latach 1355-1369 ostry spór z Konradem Oleśnickim, który zakończył się ponownym podziałem tych ziem. Dzięki poparciu króla Wacława IV znalazł się w 1384 roku w posiadaniu części księstwa głogowskiego wraz z całym Głogowem, a następnie
odkupił od księcia ziębickiego Strzelin. Noszak wszedł też w posiadanie księstwa oświęcimsko-zatorskiego, na które ekspektatywę nadał mu w 1372 r. sam cesarz Karol IV. Przemysław był bowiem najbliższym krewnym książąt oświęcimskich, a po bezpotomnej śmierci kuzyna, Jana III, w 1405 roku nabył prawa do tych ziem. W tym samym czasie w posiadanie księcia cieszyńskiego wszedł ponownie Siewierz i ziemia siewierska. Książę Przemysław I Noszak zmarł w 1410 roku pozostawiając książęcą koronę jedynemu ocalałemu synowi- księciu Bolesławowi

źródło: głównie www.ksiestwocieszynskie.republika.pl

_________________
Wolna Galicja!

"W Ołomuńcu na Fischplatzu,
Gdym na warcie Herrgott stoł,
Wszyscy mi się Herrgott dziwowali,
Sam się Cysorz Herrgott śmioł.."

Reinmar von Hagenau

Poet, born in Alsace, or Hagenau, Austria. He first served the lords of Hagenau, but by 1195 had settled in Vienna, where he became court poet to the Babenberg dukes. His courtly Minnelieder are reflective in tone, and concerned above all with unrequited love. Together with Heinrich von Morungen (d.1222) and Walther von der Vogelweide (a former pupil), he is considered to be chief among the Minnesänger. Walther went on to parody Reinmar's ‘Danubian’ style combining set motifs with a refined ideal of ‘Minne’. Of the numerous songs attributed to Reinmar, only 30 are now considered authentic.


W wolnej chwili przetłumaczę na polski.

_________________
Wolna Galicja!

"W Ołomuńcu na Fischplatzu,
Gdym na warcie Herrgott stoł,
Wszyscy mi się Herrgott dziwowali,
Sam się Cysorz Herrgott śmioł.."

W poprzednich postach dużo było o potrzebie uporządkowania wpisanych już postaci. Więc proszę bardzo.
Zostali już opisani:

Osoby:
Bolesław V Bolko, zw. Wołoszkiem
Hayn von Czirne
Hejncze Grzegorz
Hus Jan
Ofka
Oleśnicki Zbigniew
Przemysław I Noszak
Reinmar von Hagenau
Szarlej
Trankwilius, brat
Trąba Mikołaj
Wiklif John, Wiklef
Zawisza Czarny z Garbowa
Żiżka Jan z Trocnowa

święci i demony:
Dagon, demon
Dympna, święta
Gaweł, święty
Jonatan, święty
Mummolin, święty

ugrupowania religijno-polityczne:
begardzi
beginki
flagellanci
kalikstyni
lollardowie
taboryci
utrakwiści

Alveaenerle

Brawo, Vea! Mam tylko zastrzeżenie: Jan Żiżka czy Żiżka Jan? Tych Janów się może zrobić wkrótce sporawo...

Ziębicki Jan, książę - pochodził tak w ogóle z Podiebradowiczów. Żony: Karolina (Polka) i Ela Melsztyńska wspominana w "Narrenturm".

No i tu jest problem. Otóż nasz Jasiu niczym specjalnym się nie wyróżnił poza tym, że efektownie zginął:

Zamek Homole uczynili husyci swoją bazą wypadową na Ziemię Kłodzką i Śląsk. W 1428 roku został zdobyty przez husytów pod wodzą polskiego rycerza Henryka Polaka. Cały kraj został spustoszony, obrońcy ponieśli ciężką klęskę w walnej bitwie pod Starym Wielisławiem 27.12.1428 r. Gdzie zginęło około 400 śląskich rycerzy; podczas ucieczki zginął także książę ziębicki Jan, na którym wymarła linia Piastów ziębickich. Śmierć Jana położyła kres istnienia piastowskiego Księstwa Ziębickiego, które weszło pod bezpośrednie władanie władców czeskich. Pod panowaniem czeskim połączono ponownie Ziębice z Ząbkowicami i Kłodzkiem, tworzšc nowe księstwo pod rządami czeskiej dynastii Podiebradów.

_________________
You stay away from my boy's pants or I'll hang ya from my Jolly Roger, ya Jezebel!
Elaine Marley-Threepwood

Masz rację ;-)
AS nam ostatnio powiedział, że będzie scena, w której gada ze sobą bodaj trzech książąt i wszyscy będą nosili to piękne imię ;-)
Przy okazji, tęższe historyczne głowy mogą sprawdzić, co stało się w Wielkanoc roku 1430. Wtedy bowiem kończy się trylogia.

_________________
Nie był zwyczajnie leniwy. Zwyczajne lenistwo to po prostu niechęć do wysiłku. Minął ten etap już dawno, przemknął po pospolitym nieróbstwie i przeszedł na przeciwną stronę. Więcej kosztowało go unikanie wysiłku, niż innych ciężka praca.
Prawda ;)

Najazd polskich rycerzy o husyckich przekonaniach ( a raczej bandyckich) na klasztor jasnogórski i ograbienie tegoż, zdaje się.

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Może poza taborytami były to grupy fanatyków religijnych, sekty. A nie "ugrupowania polityczne". Flagellanci, na ten przykład, łazili i się chłostali. Z polityką mieli tyle wspólnego, że z reguły kończyli na stosie :)

_________________
Czułe pozdrowienia! Co cię gniecie?
* * *
Pies, który szczeka, jest niedogotowany - przysłowie chińskie.

THIS IS NOT A LOVE SONG

Tark, litości, beginki nie były sektą!

No wiesz, na początku ciężko podzielić: religijne, religijno-polityczne, fanatycy, bandy wariatów...

Chodziło mi o bardziej zorganizowane ruchy religijne, gdzie być może występował podtekst polityczny. Właściwa nazwa wyjdzie w praniu ..

Alveaenerle

PS A może podrzucisz jaką nazwę dla nich

Słusznie, poprawiłam. Może taki uaktualniony spis pojawiał by się co kilka stron?

Alveaenerle

PS Muszę w końcu zrobić własną stronę, z wersją roboczą "RC-ludzie". Ale to nie wcześniej niż w lutym...

Kuźwa, ludzie, ale macie problem. Zróbcie po prostu hasło "Grupy" i tyla...

Towarzystwo Narrenturmowe:
Str 487 i 498:

Św. Korneliusz - Szarlej - 16 IX

Korneliusz był synem Kastjusza z rodu Cornelia. Został wybrany na papieża dopiero w rok po śmierci Fabiana ze względu na trwające prześladowania cesarza Decjusza. W tym okresie Kościołem zarządzali wspólnie duchowni, których rzecznikiem był prezbiter Nowacjan. Gdy prześladowania ustały, wybór większości padł na Korneliusza, a nie - jak się spodziewał Nowacjan - na niego. Mniejszość gminy ogłosiła w tym czasie papieżem Nowacjana. Między papieżem Korneliuszem a antypapieżem Nowacjanem odżyła dyskusja na temat pokuty ludzi "upadłych", lapsi. Synod rzymski w 251 potępił Nowacjana i wyłączył go ze wspólnoty kościelnej.

Korneliusz rządził Kościołem w latach 251-253. Po raz pierwszy w historii Kościoła, Korneliusz wymienił wszystkie stopnie duchowieństwa rzymskiego. Kościół w Rzymie liczył za jego panowania 46 kapłanów, 7 diakonów, 7 subdiakonów, 42 akolitów, 52 egzorcystów, a także kilkunastu lektorów i ostiariuszy. Cała gmina chrześcijańska w Rzymie liczyła wówczas, jak się przypuszcza, ok. 10 tysięcy wiernych. Po dwuletnim pontyfikacie Korneliusz został zesłany przez cesarza Trebonaniusa Gallusa do Civitavecchia. Na wygnaniu zmarł w 253 r. Pochowano w krypcie S. Lucina w katakumbach św. Kaliksta.

W ikonografii św. Korneliusz przedstawiany jest w stroju papieskim z paliuszem, czasami w tiarze. Jego atrybutami są: korona w ręku, gałązka palmowa, miecz, róg, tiara.

*Korneliusz wspierał św. Cypriana z Kartaginy przeciwko Nowacjanowi i Felicissimusowi, antybiskupowi Cypriana kiedy Nowacjan przyjechał do Rzymu.

Św. Cyprian - Reynevan -

Thascius Caecilius Cyprianus urodził się około 210 roku w rodzinie pogańskiej, najprawdopodobniej w Kartaginie. Początkowo jego życie było podobne do egzystencji ówczesnej złotej młodzieży z arystokracji rzymskiej. Sam mówi, że "oddany był złym nałogom", z których nawrócił go dopiero kapłan Cecyliusz. Miało to miejsce w 246 roku. Cyprian, przez wdzięczność dla mistrza i ojca duchowego, przybrał jego imię. Rozpoczął wówczas w odosobnieniu pokutę za swe grzechy.
Przykładnym, prawdziwie chrześcijańskim życiem uzyskał takie poważanie, że w 247 roku został wyświęcony na prezbitera przy jednomyślnym poparciu wiernych kartagińskich. Kiedy w roku 248 umarł Donatus, biskup Kartaginy, św. Cyprian, mimo ucieczki i oporu, został odszukany i konsekrowany na biskupa. Niedługo potem, w 250 roku, za panowania cesarza Decjusza, rozpoczęło się prześladowanie, szczególnie zwrócone przeciwko zwierzchnikom duchownym. Wtedy też motłoch zaczął się domagać w amfiteatrze, aby biskupa Cypriana oddać lwom na pożarcie. Cyprian, idąc za radą Ewangelii i znanymi mu przykładami roztropnych i świątobliwych pasterzy, ukrył się na czas prześladowania (na początku 250 roku). Ze swego ukrycia przez kilka lat rządził Kościołem kartagińskim zarówno za pośrednictwem licznych listów pasterskich, jak i emisariuszy, których starannie wybierał spośród biskupów i prezbiterów.
W czasie prześladowań za cesarza Waleriana Cyprian został aresztowany i zesłany na pustynię koło Curubis (257). Sprowadzony do Kartaginy, został ścięty mieczem 14 września 258 r. w obecności wiernych. W tym samym czasie w Rzymie odbywało się przeniesienie relikwii św. Korneliusza. Imiona obu męczenników wymienia się w Kanonie rzymskim.

W ikonografii św. Cyprian przedstawiany jest w szatach biskupich. Jego atrybuty: biskupi krzyż, księga, gałązka palmowa, miecz, paliusz, pastorał.

Św. Mummolin - Urban Horn - 16 X -

Biskup benedyktyński także nazywany Mommolenus lub Mommolinus. Urodzony w Konstancji, Szwajcaria, żył w Luxeuil, St. Omer i Saint-Mommolin. Potem pojechał do Sithin, ufundowango przez Św. Bertimusa W 660, Mummolinus został wyświęcony na biskupa Noyon-Tournai.

(update 20 XII - teksty polskie z tej strony
Tekst o Mummolinie przetłumaczony z angielskiego)

PS. 16 X polskie "wyszukiwarki świętych" :) znajdują tylko św. Jadwigę Śląską.

_________________
You stay away from my boy's pants or I'll hang ya from my Jolly Roger, ya Jezebel!
Elaine Marley-Threepwood