Wieża Błaznów

A no bo jest bardzo fajny:)
Cóż... Ja od fantastyki najchętniej wymagałabym (bo niestety nie zawsze do tych wymagań dorasta) tego samego, co od literatury w pojęciu całościowym: głębokiej treści, wartościowych przemyśleń, przyzwoitego poziomu intelektualnego, artyzmu słowa i w miarę wciągającej akcji. A poza tym, na dodatkową osłodę, trochę metafizyki i eskapistycznego średniowiecznego klimatu (w postaci na przykład galopujących z rozwianymi włosami przystojnych Rohirrimów;)), do którego jako osoba anachroniczna i wyznająca etos i patos czuję nieprzeparty pociąg i pewnie dlatego fantastyka mi podchodzi:)

_________________
Święte Gramatyko i Ortografio, módlcie się za nami.

Jeśli chodzi o mnie, to ja, kiedy otwieram ksiażkę (na którą w dodatku wybuliłam wcześniej sporo kasy) oczekuję czegoś, co w pewien sposób zwróci mi te pieniadze, tzn. czegoś oryginalnego, z postaciami ciekawymi psychologicznie (jak ja nienawidzę tych papierowych bohaterów), wciągającej akcji, inteligentnych dialogów (nie ma chyba nic gorszego niż tyrady na trzy strony), ciętego humoru(niekoniecznie na każdej stronie, jak to robi np. Pratchett), no i jeszcze dobrego pomysłu na samą książkę.

_________________
Sami stwarzamy sobie nasze własne ograniczenia. Tylko ten, kto się ich pozbędzie, będzie naprawdę panem siebie.

Ja przy każdej książce fantasy oczekuję, że będzie lepsza od "Tigany". Zawsze się zawodzę :((( Dlatego zresztą też czytam ostatnio tak dużo tego gatunku, nadzieja mnie w tym utrwala ;PPP

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności

A właśnie to jest to co mnie interesuje, to nasze nowe (20 wiek, albo po prostu post-Tolkienowy) zainteresowanie romantycznym aspektem średniowiecza i średniowiecznymi legendami. Mi sie wydaje ze to się zaczyna potrzeba "eskapu" od rzeczywistosci ale potem kiedy człek się zaczyna interesować genrem to zaczyna rosnąć ta potrzeba żeby "wyruszyć" na tą największą przygodę i wtedy człowiek się zaczytuje w literaturze fantasy.

W moim przypadku ja uważam ASa za mistrza fantasy i to przygody wiedzmina Geralta i czarodzieja Reinmara ktorą mnie najbardziei pociągają.

_________________
Earth-Girls Are Easy...

A to jest właśnie jednym z wielkich problemow fantasy (sprubój przeczytać ksiązkę genru "Forgotten Realms" czy "Dragonlance") typowo masowo-produkowany przez firmy RPG dla graczy (niszcząc poziom tego genru w oczach literackich expertow, krytykow i innych). Zobaczysz temat "Czego Nie Lubicie W Fantasy".

_________________
Earth-Girls Are Easy...

Joanka wspomniała kiedyś o orgazmie w lewym nadgarstku. Chyba czegoś takiego szukam w fantasy. Jakiegoś zatracenia się w tym co czytam.
A humor Pratchetta wcale mi nie przeszkadza. Czasem dobrze popłakać się ze śmiechu:))))

W prawym. :)

Ja czytam Pratchetta, bo leczy mnie z depresji. :) Już mi parę razy życie uratował. ;))))

_________________
PCR, when you need to detect mutations
PCR, when you need to recombine
PCR, when you need to find out who the daddy is
PCR, when you need to solve a crime

To sdamo: Pratchett genialnie poprawia mi humor.
Co do oczekiwań wzgledem fantasy nie będę się produkować, bo dużo by tego wyszło. Krótko: nie znoszę gdy dzieło podąża starymi ścieżkami, bez inwencji, krocząc drogą schematu po najmniejszej linii oporu.

_________________
lɔlɔ̃... Mou lon, ogni agbe gne. Edji le djom!
Liga Niezwykłych Dżentelchamów + Brygada Malkawiańskich Cyklistów.

Gdy nastały jesienne dni
jeden drobny gest
zmienił widzenie świata

Ja od fantasy oczekuję tego co zanikło w prawie całej literaturze - porządnych długich (że nie napisze realistycznych) powieści.
Takich opowiadajacych o losach bohaterów stanowiacych ciekawe osobowości, losy tez nie układają się szablonowo, na zakońćzenie jakiś mały surprise + głębsze przesłanie.
Fajna jest ta plastyczność świata, autor ukłąda sobie losy bohaterów jak chce, nie musi przejmowac się geografią czy prawdą historyczną, na równi z psychologią moze je kształtowac
Tak naprawdę w fantasy najmniej kocham własnie elementy fantastyczne - strasznie łatwo z nimi przesadzić, stracic logikę opowiesci. W zasadzie te co lepsze ksiazki fantasy maja stosunkowo neiwiele elementów magicznych , a przynajmnej nie stanowia one głównej i jedynej osi intrygi - np. ASOIAF, Ksiega Całości, wątki Achaji i Zaana w Achaji ...

_________________
<b><i>Magdalaena</i></b>

Potwierdzam:-) dodatkowo musi być(przynajmniej jedna) piękna i nieco wredna czarodziejka, nieco jakiś przepowiedni, krasnoludy i elfy, poczciwy szwarc-charakter jak Dijkstra, jakąś mała wojenka, smoki(lub inne gadziny) no i ciekawa i wciągająca fabuła, oczywiście;-))

_________________
The Anthem
"From the beginnin' to end
Losers lose, winners win
This is real, we ain't got to pretend
The cold world that we in
Is full of pressure and pain
I thought it would chane
But its stayin' the same "

I wychodzi Forgotten Realms ;))))

A ja myślałem że filmiszcze;-))

_________________
The Anthem
"From the beginnin' to end
Losers lose, winners win
This is real, we ain't got to pretend
The cold world that we in
Is full of pressure and pain
I thought it would chane
But its stayin' the same "

A gdzie w filmiszczu była piękna czarodziejka? ;-)

Odkryłem ostatnio Feliksa W. Kresa. Nie chciałbym prowokować dyskusji który lepszy. AS czy Kres bo nie o to chodzi. Jest jednak w Kresie coś co mi się BARDZO podoba. To przemyślana, świetna i mroczna jak cholera fabuła z zaskakującymi pointami. I rzecz którą ostatnio chyba coraz bardziej lubię. U Kresa nie można przyzwyczajać się do głównego bohatera bo i tak go dość szybko zabije. Na początku to oczywiście irytujące ale potem ma swój urok.
Ciao

_________________
Pieniądze to broń, a polityka to wiedza kiedy nacisnąć spust.

Nie przesadzasz z tym urokiem? Dla mnie było irytujące przez cały czas. Chociaż, jak się zastanowić, to chyba lepsze to niż to, co nam AS zaserwował. A w ogóle, to nie lubię, jak mi giną ulubieni bohaterowie, nawet jeśli ma to "uoryginaslnić" książkę. Mam też czasem wrażenie, że ich śmierć miała na celu jedynie to właśnie, by książkę uczynić "niebanalną". Są lepsze sposoby IMO.