Wieża Błaznów

Z taką pewną niesmiałościa chciałbym zaproponować topic o powieściach historycznych:-) Natchniony topicami historycznymi i "Co teraz czytacie". Może fajnie byłoby pogadać o miejscu gdzie historia i literatura spotykają się :-)
Mam tu na mysli powieści historyczne sensu stricte, a nie postmodernistyczno - fantastyczne klimaty ala "Narrenturm". Kto jest waszym faworytem?? Ja po długim namyśle wybrałem takie podium
1. Mika Waltari
2. Maurice Druon
3. Teodor Parnicki

Muszę przyznać , że miałem zagwozdkę jeśli idzie o kolejność, ale nie mam już wątpliwości, że powinna być ona właśnie taka :
Na pierwszym miejscu listy znamienity Fin-
Mika Waltari
Superrealistyczne , napisane kunsztownym językiem , poprzedzone niezwykłą dbałością o szczegół, z szacunkiem dla zdobyczy naukowych historii powieści . Powieści , w których "dzieją się ludzkie losy". Zazwyczaj mamy głównego bohatera, który spisuje pamiętniki. Pisze o sobie,o wydarzeniach, których był świadkiem. Widział wojny, spiski, intrygi. Pisze o swoim życiu. Przeżywał miłość, nienawiść, seks, robił pieniądze itd. Wszystko to na tle wielkiej panoramy - stary świat i jego historia , tak świetnie i kunsztownie pokazana.
Na pierwszy ogień polecam sztandarowe dzieło "-Egipcjanin Sinuhe" . Egipt, historia królewskiego lekarza - trepanatora. Rzecz dzieje się na dworze faraona Echnatona, czas wielkiej zmiany. Właściwie rewolucji społecznej i religijnej (detronizacja boga Amona) . Pochodzenie Sinuhe jest nieznane, owiane tajemnicą, wplątany jest w wielkie wydarzenia swojej epoki, jest w kręgu największych osobistości. IMO "Faraon" może się schować, nie mówiąc już o rekonstrukcji historycznej, gdyż przy Waltarim Prus to bajkopisarz bez przygotowania .


Senmut, którego nazywałem ojcem, był lekarzem biedaków w Tebach. Kipa, którą nazywałem matką, była jego żoną. Dzieci nie mieli. Dopiero w starości przybrali mnie za syna. W swej prostocie nazywali mnie darem bogów, nie przeczuwając zła, jakie ten dar miał im przynieść.
Kipa nazwała mnie Sinuhe, imieniem z baśni, bo lubiła baśni, a nadto bo jej zdaniem przyszedłem do niej uciekając przed niebezpieczeństwami, jak ów baśniowy Sinuhe, który przypadkiem podsłuchał straszliwą tajemnicę faraona i który potem uciekł i żył przez wiele lat, doświadczając rozmaitych przygód w obcych krajach.

Ale było to tylko naiwne bajanie, płynące z jej dziecinnego usposobienia. Chciała mieć nadzieję, że także i ja zawsze ucieknę przed niebezpieczeństwami i uniknę niepowodzeń. Dlatego nazwała mnie Sinuhe. Lecz kapłani Amona mówią, że imię człowieka to wróżebna zapowiedź. Być może więc, że to moje imię wystawiło mnie na niebezpieczeństwa i przygody i wygnało do obcych krajów. Moje imię skazało mnie może na udział w straszliwych tajemnicach, sekretach królów i ich małżonek, tajemnicach, które mogą przyprawić człowieka o śmierć. Moje imię uczyniło ze mnie w końcu banitę i wygnańca.
Pod koniec lat 50-ych, albo na początku 60-ych Ameryknie zrobili bardzo solidny film wg. "Egipcjanina Sinuhe". Dalej w moim prywatnym rankingu idzie Trylogia Rzymska: "Tajemnice Królestwa", "Wrogowie Rodzaju Ludzkiego cz .I", "Wrogowie Rodzaju Ludzkiego cz. II".
W pierwszym tomie obywatel rzymski Marcus Manialnus doświadcza wizji, która powoduje , iż opuszcza miasto i udaje sie w podróz , w końcu trafia do Jerozolimy. Do Jerozolimy początków chrześcjaństwa. W drugiej i trzeciej częsci trylogii Marcus wraca do Rzymu po szesnatu latach spędzonych w Antiochii i Damaszku. I jest to wspaniała panorama Rzymu tamtego czasu. Sugestywne portrety Nerona, Klaudiusza i Agrypiny. Świetna wizja Rzymu - orgiastyczny ,potężny, okrutny , równoczesnie wspaniały. U Waltariego to miasto jest naprawdę żywe. IMO Graves i Sienkiewicz przegrywają w pierwszym starciu :-) Powieśc numer trzy IMO to "Mikael" - tym razem trochę powieśc łotrzykowska. Tytułowy Mikael Karvajalka zwiewa z Finlandii ścigany przez szwedzkich łowców. Zwiewa przez całą Europę , trafia do Konstantynopola , gdzie robi kariere wojskową. Poza tym fajnie pokazany styk dwóch kultur chrześcijańskiej i islamu. XVI stulecie. Inne książki Miki też warte są uwagi np. "Turms nieśmiertelny" czy "Czarny Anioł". Polecam .
Zobaczymy jak się dyskurs rozwinie. Zostawiam sobie refleksje o innych pisarzach i pisarkach na ciąg dalszy :-)

Wredny Zamorano. Wredna ankieta. Przecież ja lubię ich wszystkich! (Sienkiewicza to już nie mogłeś dać, no bo po co ;-))

He, he jako i ja :-) Zawsze do usług Poli :-)

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Prowokator. :-P

Mika Waltari zdecydowanie tak. Chociaz dla mnie kolejnosc jego ksiazek jest odrobine inna.
Przed "Egipcjaninem Sinuhe" jest "Turms niesmiertelny". Czas wojen perskich, dominacji Kartaginy na Morzu Srodziemnym, rozwoju panstw-miast greckich i poczatkow Rzymu*. Plus fantastyczny opis zycia Etruskow, o ktorych wiadomo tak niewiele. Nawet jesli wiekszosc z tego jest wymyslem Waltariego, dalej jest to fascynujaca konfabulacja :)
Genialnie przedstawiony glowny bohater, o ktorego pochodzeniu nic nie wiemy (wyglada to na ulubiony watek Waltariego, por. "Egipcjanin Sinuhe" i "Czarny Aniol"), a ktorego podroze i przezycia roztaczaja przed nami niesamowicie bogata panorame owczesnego swiata.

* Pozwole sobie na mala dygresje. Uwielbiam filmy historyczne, ale o oberwanie przepony ze smiechu przyprawil mnie tekst z Gladiatora o tym, ze Rzym zostal zalozony jako republika. Az sie prosi o parafraze Seksmisji i pytanie: A moze Egipt tez? :)))

A propos powiesci historycznych i Waltariego: wlasnie pokazal sie drugi tom cyklu Emperor (niestety nie wiem, czy istnieje polskie tlumaczenie), autorstwa Conna Igguldena, o zyciu Juliusza Cezara. Z Waltarim ma to o tyle wspolnego, ze Iggulden ma dokladnie odwrotne podejscie do prezentowania historii ;)
Czyta sie to calkiem niezle, swiat schylku republiki i poczatkow cesarstwa jest przedstawiony bardzo ciekawie, ale pomieszanie faktow historycznych i wyobrazni autora sprawia, ze praktycznie jest to fantasy z postaciami historycznymi. Jak ktos trafi na to, polecam (tom I "The Death of Kings", tom II "The Gates of Rome").

_________________
I watched with glee
While your kings and queens
Fought for ten decades
For the gods they made

Hm tylko osiem nazwisk mogło być w ankiecie, więc odpuściłem XIX wiecznych Dumasów, Sienkiewiczów, Walterów Scottów z jednej strony i postmodernistów w rodzaju Eco z drugiej stony, i tych piszących "dla młodszych chłopców i dziewcząt" jak Przyborowski, Gąsiorowski :-) Chciałem dodać jeszcze wiele nazwisk , uwierz Poli np. Dobraczyński, Jaqc, Undset, Lawhead (który oprócz fantasy pisze tez powieści historyczne), Łysiaka ( "Kolebka", "Milczące Psy" czy "Szachista"), czy mało u nas znanego świetnego estońskiego pisarza Jaana Krosa. A i taki Bidwell też by sie nadał do ankiety. Ale zawsze można podyskutować w topicu o nich wszystkich :-)

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Ja mam trzy pytania:
1. Czy może ktoś wie, czy Druon napisał coś jeszcze wartego uwagi oprócz Królów przeklętych?
2. Czy to prawda, że powieść Tylko Beatrycze Parnickiego jest niestrawna/niezrozumiała dla osoby, która nie zna odpowiednio dobrze źródeł historycznych z okresu, w którym dzieje się ta powieść (tak twierdził mój historyk ;) , który z kolei polecał mi tegoż autora Aecjusza, ostatniego Rzymianina)?
3. Czy czytał ktoś może coś Dobraczyńskiego? Słyszałem (z tego samego źródła co powyżej), że Najeźdźcy i Święty miecz to bardzo dobre powieści historyczne.

A Waltariego też gorąco polecam (przynajmniej Egipcjana Sinuhe, ale Czarny anioł też jest dobry, choć może zbyt "romansidłowaty" ;) ).

_________________
Na pajęczynie wyrazów - barwy, zapachy i dotyk,
Łąki, pałace i ludzie - drżący Rzym mojej duszy -
Geometria pamięci przodków wyzbyta brzydoty,
Zwierciadło żywej harmonii diamentowych okruszyn.
- J.K.

Zagłosowałam na Waltariego, jednak z trochę innych powodów, o których wspomina Zamorano. U mnie na pierwsze miejsce wysuwa się u niego rzecz broń boże nie historyczna - nowela 'Cztery zmierzchy'. Włoski podnosiły mi się na kręgosłupie, kiedy to czytałam. Waltari to poeta, który w sposób wcale nie poetycki i nie poetyczny potrafi zrobić arcydzieło z opisywania każdej czynności - obojętnie, czy będzie to wałęsanie się po lesie, czy obserwowanie tarła leszczy, tak jak w omawianej przeze mnie opowieści. Wracając do tematu - jeśli chodzi o powieści historyczne - zdecydowanie 'Czarny Anioł'. Powieść miejscami okrutna i brutalna, i pełna właśnie tego czegoś nieuchwytnego, co potrafił zawrzeć między wierszami Waltari.

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.

Pierwszy tom wyszedł po polsku w bardzo ładnej szacie graficznje wydany przez Rebis. Nie miałem jeszcze okazji zapoznac się , więc twierdzisz, że mimo wszystko warto ? :-)
TUTAJ OKŁADKA I KRÓTKA NOTKA O TEJ KSIĄŻCE

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

E tam, niestrawna. Niestrawna to jest "Nowa baśń" - przy drugim tomie mózg mi się zaczął lasować. Ale "Aecjusza" słusznie polecał.

Z niewymienionych do tej pory - Hanna Malewska "Przemija postać świata".

Achmed Druon napisał jeszcze jakąś dość wysoko cenioną przez krytykę frankofońską powieść obyczajową , niestety nie pamiętam tytułu, wydano to w Polsce , zagooglaj pewnie znajdzesz szczegóły i jeszcze o Aleksandrze Wielkim napisał coś o ile się nie mylę. Dobraczyńskiego mam i czytałem "Klucz mądrości", rzecz dzieje się w Armenii i Antiochii i nie tylko .XIII wiek IMO dobra rzecz !
"Tylko Beatrycze" - rzecz nie jest łatwa , ale jak dla mnie to świetny kawałek prozy. Więcej napiszę wieczorkiem , bo teraz muszę wybyć na kilka godzinek, a to wymaga trochę dłuższego wywodu.

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Maurice Druon - głównie za naprawdę magiczne fragmenty.
Innych jakos tak za dobrze nie znam :)

_________________
Special love I have for you, my baby blue

Googlowałem i na polskich stronkach nic nie znalazłem - UPDATE: na Allegro są dwie aukcje z książkami, o których wspominałeś Zamorano. Jedna to: "Potentaci", a druga "Aleksander Wielki" (nie jest to przypadkiem biografia?).
Klucz mądrości też mam na półce (kiedyś na Allegro kupiłem za około 20 złotych 10 książek tegoż autora :D ).
Co do wywodu o Beatrycze to czekam, oczywiście :) .

_________________
Na pajęczynie wyrazów - barwy, zapachy i dotyk,
Łąki, pałace i ludzie - drżący Rzym mojej duszy -
Geometria pamięci przodków wyzbyta brzydoty,
Zwierciadło żywej harmonii diamentowych okruszyn.
- J.K.

I teraz nie mam na kogo zagłosować:P

_________________
Występny Wartowniku! Cintryjka chwali książkę! Bym miał pieniądze, to bym se chyba, normalnie, kupił, tak mnie to zaszokowało ;) - Ben

siekierka

M. Druon to razcej fantasy niż historia. Najlepszą powieścią historczyczną jaką znam (nie licząc Ogniem i Mieczem)jest Rapsodia Świdnicka Wł. J. Grabskiego (z tych Grabskich). Czytając Narrenturm miałem niejasne wrażenie, że A.Sapkowski zna ją b. dobrze.
Ale moich typów nie ma dlatego mój głos na Z. Kossak-Sczucką za Króla Trędowatego.

_________________
A jutro znów pójdziemy na całość za to wszystko co się dawno nie udało za dziewczyny które kiedyś nas nie chciały za marzenia które w chmurach się rozwiało za kolegów których jeszcze paru nam zostało