Wieża Błaznów

Celtem, Celtem :-) U nas też byli Celtowie w Kotlinie, a klimacik był taki, że brzoskwinie rosły ;-)

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Wiesz ale może jest np po 10000000 US na grupę etniczną. I jak będę Scytem to wszstko dla mnie. Sorry Myddrin business is business ;))))))

_________________
A jutro znów pójdziemy na całość za to wszystko co się dawno nie udało za dziewczyny które kiedyś nas nie chciały za marzenia które w chmurach się rozwiało za kolegów których jeszcze paru nam zostało

Żeby udowodnić , ze jesteś Scytem podpal swe domostwo :DDDDDD ( Oni sami podpalają, to są Scytowie, czy jakoś tak :DDDDDDDDDDDD)

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Dzięki drewniany kanadyjczyk ładnie sie by palił. Ale go impregnowałem jakimiś ppoż.
Żeby nie było że same nie na temat wypowiedzi.
Moją ulubioną baśnią Andrsena jest Dzielny olowiany zolnierzyk. Ja tez jestem dzielny ale ułomny i prze to piękne tancerki mnie nie dostrzegają. I ja też płonę w ogniu uczuć. :P
Uff starczy tego...

_________________
A jutro znów pójdziemy na całość za to wszystko co się dawno nie udało za dziewczyny które kiedyś nas nie chciały za marzenia które w chmurach się rozwiało za kolegów których jeszcze paru nam zostało

Podobno encyklopedia wiem.onet.pl to prawie jak Discovery, ale co mi tam, zacytuję:
Dane dotyczące liczebności Ajnów są niedokładne. Przyjmuje się, że w połowie XIX w. liczyli ok. 100 tys., następnie ich liczba drastycznie zmalała i na początku XX w. było ich zaledwie 20 tys. Według danych japońskich współcześnie żyje zaledwie ok. 24 tys. osób uważających się za Ajnów, w rzeczywistości jednak, w wyniku asymilacji oraz zawieranych od dawna małżeństw mieszanych, ich odrębność kulturowa, językowa, czy antropologiczna prawie nie istnieje.

Nowiutka encyklopedia PWN precyzuje: obecnie A. czystej krwi jest około 100.

Znowu z opóznieniem, ale zawsze:

Jakoś za każdym razem gdy czytam o tym, że fantasy to baśnie a fani to takie duże dzieci czuję sie podobnie do tego jak lesbijki pytane, która w ich zwiazku robi za faceta (przynajmniej tak wynika z artykułu w ostatnich WO). Dla mnie literatura fantasy (a przynajniej to co ja w niej lubię) to powrót do korzeni powieści - do opowieści jako takiej. Owszem zwykle dzieją się one w świecie o innych prawach fizycznych, ale po pierwsze zmiany w rzeczywistosci zwykle nie stanowią osi fabuły (w przeciewieństwie do SF) a po drugie od poczatku są znane (mniej lub bardziej)

A baśnie to był taki mały wstep, zwykle były dla mnie za krótkie, opowiadały tylko kawałek historii albo kreśliły ja w skrócie.

_________________
<b><i>Magdalaena</i></b>

Cenię baśnie dzięki Frommowi, Bettelheimowi i Ludziom Lodu. I dzięki starej rosyjskiej opowieści o Królu Kościeju.

Fantasy to rodzaj kompensacji i ucieczki, jaką kiedyś dawały również (i dają dotąd) baśnie. Czytane przed snem wprowadzają w sen, można powiedzieć, że są do niego wrotami. Czytane w dzień alienują od rzeczywistości, wprowadzają w przestrzeń cudu, wariantywnej realności, zamykając drogę problemom, którymi zarzuca świat realny (egzystencja, pieniądze, akceptacja, egzemplifikacja "ja"...). Fantasy umożliwia wygenerowanie innych, wariantywnych przyczyn zaistnienia faktów realnych poprzez podawanie prawdopodobnych zdarzeń historycznych, odmiennych źródeł zachowania człowieka. Podobnie, jak czyni to baśń, która obejmuje jednak węższy zakres fabularny, a co za tym idzie, mniej bogaty w swej kreacji "drugi" świat. Fantasy ma rozbudowany obręb świata przedstawionego, przez co szybciej zaciera granice, łatwiej jest się "wczuć" i "przejść". Baśń, często za krótka, nie pozwala na całkowite oderwanie, ale spełnia zadanie małego impulsu, często popychającego do repetycji narracyjnej, lub do zagnieżdżenia się pewnego motywu w podświadomości czytającego, co ma skutki późniejsze w zasobie skojarzeń. Sądzę, że gdybym nie przeczytała w dzieciństwie Baśni o Królu Kościeju, to nigdy nie wzięłabym w ręce Tolkiena.

_________________
Intermedium skończone. Zachodnia Strona Bramy skończona. Pluskwa i Ćma - również. ...

Kościel? A co to za jeden? Kościej bym wiedziała, albo i Kościelny... ;)

_________________
Święte Gramatyko i Ortografio, módlcie się za nami.

Kościej, przeliterowało mi się :)

_________________
Intermedium skończone. Zachodnia Strona Bramy skończona. Pluskwa i Ćma - również. ...

Ooo, masz rację! Odbierałam je w ten sam sposób, rzecz jasna nie zdając sobie z tego sprawy.

hmm, to bardzo ważne, co piszesz o opowieści - w pełni zgadza się Twa opinia z tym co sam sądzę, z tym, że zaskoczyło mnie porównanie, a raczej przeciwstawienie SF i fantasy.
Moim zdaniem oba te, w końcu pokrewne gatunki, spełniają właśnie kryterium opowieści, różnią je tylko didaskalia :-)
Tego fragmentu z osią fabuły nie do końca rozumiem - znaczy, w fantasy nic się nie zmienia? Na przykłąd od początku wiadomo, że Frodo wrzuci pierścień do wuklanu, a nie wiadomo, że Ender uratuje Ziemię? Wyjaśnij proszę, o co Ci chodziło

_________________
All those moments will be lost in time...

Miło, że ktoś się ze mną zgadza :-)

A co do osi to IMHO w twardej SF (za którą nie przepadam, więc nie czytałam zbyt dużo) najważniejsza jest koncepcja świata, otoczenia, konstrukcji przyszłości. Np. w "Paradyzji" Zajdla najistotniejszy jest społeczno - cywilizacyjny pomysł stworzenia tejże kolonii i reguł w niej panujących. Główny bohater służy IMHO do opowiedzenia nam o świecie.
Dlatego uważam, że „Inne Pieśni” powinny być zaklasyfikowane jako SF, a nie fantasy, bo intrygujący jest w nich przede wszystkim świat stworzony przez Dukaja. To co sie dzieje z bohaterami to tylko pochodna warunków zewnętrznych.

W fantasy jest odwrotnie - opowieść jest o losach ludzi, a świat przedstawiony jest dostosowany do ich losów. Np. jeśli autor uważa, że bohaterowi jest potrzebne doświadczenie bojowe - wybucha wojna. IMHO taka jest właśnie „Pieśń Ognia i Lodu” GRRM - konflikt cywilizacyjny jest tam tylko tłem (fascynującym) dla przeżyć poszczególnych bohaterów.
Do takiej fantasy zakwalifikowałabym tez np. SW, gdzie mordują wujka i ciocię akurat, gdy Luke potrzebuje impulsu żeby odejść z domu.

Oczywiście powyższa teoria jest moim osobistym niedopracowanym wymysłem i poszczególne tytuły nie do końca do niej mogą pasować.
Zarówno „Gra Endera” jak i LOTR nie są najbardziej wyrazistymi przykładami, ale wydaje mi sie, że Card miał raczej pomysł na sytuację i do niej dopasował bohatera niż odwrotnie.
Gdy wybucha Wojna o Pierścień - Frodo jest w dojrzałym wieku i gotowy do wyruszenia po przygodę, a Aragorn odebrał stosowne przygotowanie, które umożliwiło mu objęcie władzy w Minas Tirith - w przeciwieństwie do sytuacji wcześniejszej o 70 lat gdy ród Isildura nie dysponował odpowiednim reprezentantem ;-)

_________________
<b><i>Magdalaena</i></b>

To ciekawa teoria, ale niesprawdzalna w szerszej perspektywie. Dość uogólniająca.

_________________
Intermedium skończone. Zachodnia Strona Bramy skończona. Pluskwa i Ćma - również. ...

to dość naciągana teoria, moim zdaniem. Jak zakwalifikować wg niej np Kirinyagę?
Mead, nie mam zamiaru toczyć z Tobą bojów o tę teorię, ale powtórzę; opowieść to opowieść, zawsze jest o kimś, czy to Gulliwer Foyle czy Frodo. czasem ten ktoś odgrywa kluczową rolę dla rozwoju społeczeństw, dla przebiegu historii świata, w którym toczy się opowieść.
Statki kosmiczne czy krasnoludki i Baba Jaga to tylko didaskalia.

_________________
All those moments will be lost in time...

Przypomniałam sobie. Jest taki świetny zbiór współcześnie dziejących się bajek, ale raczej dla dzieci.
Joan Aiken 'Pokój pełen liści'.

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.