Wieża Błaznów

hm. chyba rzeczywiscie racja :)
nieladnie z mojej strony ;)
znajde zaraz cos innego ;)



....o i juz inny avatarek:)
ale i tak temat obrazeczka zbyt sie nie zmienil;)

_________________
Koniec świata nadejdzie jutro.

Alakhai robił to już tyle razy, że mu się znudziło. Poza tym na półce ma wyłącznie "The Earthsea Quartet" w oryginale i nie zamierza tego zmieniać. Ergo: patrz moja sygnaturka :-P

[hint: OŻ 263, Krepp do Geralta]

Czyli jednak zgadzasz się z Margaret Mahy? :-)

_________________
I'm not dead yet.

Zepsułeś mi zabawę, od tygodnia się zastanawiałem nad tym :P

Le Guin podziwiam za stworzenie fascynującego świata z "Lewej ręki Ciemności". Podziwiam do tego stopnia że nie przeczytam nic więcej dopóki ktoś zaufany mi nie obieca że nie zepsuje sobie wrazenia. Teraz już wiem, że mam nie czytać "Słowa las..."

Jesli ktoś zniesmaczony "Tehanu" liczył że tom następny (Inny wiatr) miło go zaskoczy to będzie rozczarowany :(

Ekhm... Jeśli przyjąć założenie Margaret Mahy, że LeGuin napisała tak naprawdę dwie trylogie, to następnym tomem po "Tehanu" jest zbiór opowiadań "Opowieści z Ziemiomorza", a dopiero potem "Inny wiatr".

_________________
I'm not dead yet.

A ja lubię "Tehanu" i chętnie bym sobie kiedyś kupiła. Fakt, poraża martyrologicznym feminizmem, ale sam pomysł "zejścia" z wielkich, nurtujących całą okolicę problemów na proste codzienne sprawy uważam za bardzo udany. I potrzebny. Klasyczna fantasy to walka Dobra ze Złem, w której ścierają się najpotężniejsze moce świata. W której bohaterowie dokonują heroicznych, nadludzkich wysiłków i wyrzeczeń, które pozwalają zachować Równowagę. Taka też jest trylogia Ziemiomorze. Jej wielkość polega jednak na tym, że Ged nie jest typem superbohatera, po którym troski spływają jak woda po kaczce i wkrótce nie ma po nich śladu. To samotny, okaleczony człowiek, który kroczy po wąskiej ścieżce przeznaczenia czyniąc tylko to, co musi uczynić (parafraza "Czarnoksiężnika...";)). Myślę, że problem "Tehanu" polega na tym, iż czytelnik przyzwyczajony przez trzy tomy do tego wizerunku nie może się pogodzić, iż jego bohater schodzi z piedestału męczennika, by rzucić w pierony męczące ratowanie świata i stać się zwykłym trywialnym obywatelem. I że taka przemiana jest w ogóle (tak z grubsza) możliwa.
Przyzwyczailiśmy się, że fantasy opowiada o tychże wielkich czynach, proste realia spychając na niezbędny margines społecznego tła dla przygód wiedźminów i czarodziejów. Wewnętrzne problemy Shire i innych wioch to temat dla pozytywistów, nudnych już z założenia. IMHO le Guin zgrabnie pokazała, że to nieprawda. W jej książce magia, walka i inne "fantastyczne" sprawy schodzą na plan dalszy, ustępując miejsca myciu, cerowaniu i plewieniu grządek (przecież w książce o magach ne ma czasu na opisywanie takich bzdur!) A te duperele - o dziwo - absorbują Geda i Tenar na tyle, że w połączeniu ze spełnioną miłością (a fe! toż do końca jeno wzdychać powinni!) sprawiają, iż wreszcie mogą się oni poczuć jak normalni ludzie. I to zapewne wkurza czytelnika sądzącego, iż literaccy herosi są skazani na przeżywanie tragicznych przygód do końca życia, bądź lakoniczne "żyli długo i szczęśliwie" i definitywny wypad z gry. Ale tak naprawdę mają prawo do normalnego ("normalne" jak widać nie znaczy "usłane różami") życia, nawet opisanego w książce. I nie zasługują z racji wyboru na ekskomunikę. A jeśli komuś nie odpowiada tematyka - cóż, czytać nie musi:)


A co do innych książek: proste, lakoniczne, ascetyczne - a jednak pełne symboli i wieloznaczności. Baardzo dobre:))

_______________
Helmik, fajny awatarek:)

_________________
Święte Gramatyko i Ortografio, módlcie się za nami.

A wiesz, że jeszcze nie? ;))) Ciągle podchodzę do tego tekstu jak pies do jeża, boję się spoilerów IW. Jak w końcu nadrobię zaległości, postaram się szerzej ustosunkować.

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności

i za to kochamy Le Guin

_________________
Koniec świata nadejdzie jutro.

Le Guin! To pierwszy/a autor(ka) fantasy, którą czytałam. Bardzo mi się podobała. Czytałam "Czarnoksiężnika z Archipelagu", "Grobowce Atuanu", "Tehanu", ale jedynie fragmenty "Najdalszego brzegu". Czytałam też zbiór s-f/fantasy pod wspólnym chyba tytułem "Lewa ręka ciemności", ale mogłam coś pokręcić.

Co do "Tehanu" to jest to bardzo kobieca książka. Facetom ma prawo się nie podobać ;). Widać w niej starzejącą się kobietę, która kiedyś robiła niezłą karierę , a później wyszła za mąż (nie ma spoilerów, bez obawy) i kariera się skończyła Zajmowała się mężem i dziećmi. Później owdowiała, dzieci wyrosły, a kobietę czekają ją nowe wyzwania ;). Tak to brzmi współcześnie, choć oczywiście to fantasy, więc kariera była trochę inna niż w naszym świecie. Gdy to czytałam ciągle myślałam o mojej Mamie i widziałam szereg podobieństw ;).

_________________
That's life: trust and you're betrayed; don't trust and you betray yourself.

No racja. W każdym razie można czytać w tej kolejności bez straty dla fabuły :)

Szkoda, "Najdalszy brzeg" z tego wszystkiego najlepszy. "Lewej ręki..." nie nazwalbym zbiorem opowiadań. To jedna spójna historia opowiedziana z kilku różnych perspektyw. Z fascynującym światem, jak już pisałem :)

No, nareszcie ktoś ma takie samo zdanie jak ja :-) Praktycznie wszystkie znane mi osoby za najlepszą część pierwszej trylogii uważają "Czarnoksiężnika z Archipelagu", ale ja najwyżej cenię właśnie "Najdalszy brzeg". Szkoda tylko, że w wydaniu Phantom Pressu został tak skopany przez tłumacza (Jacek Kozerski) - dopiero w wydaniu Prószyńskiego przekład jest taki, jaki być powinien (Paulina Braiter).

_________________
I'm not dead yet.

obecni czytam zbior opowiadan - cztery strony swiata - jest naprawde bardzo dobry -poleeeecam

_________________
Koniec świata nadejdzie jutro.

Hm, z książek LeGuin to w ręce wpadły mi tylko "Grobowce Atuanu" i "Oko czapli". Byłam zachwycona i poszukuję w bibliotekach i księgarniach jej książek, jak na razie z marnym skutkiem.

_________________
mrowienie w palcach skórę ogarnęły języki ognia moje oczy stały się topazowe czułem smak nocy

Wierzyć mi się nie chce.

Niestety, tak jest. W jednej bibliotece znalazłam dwie wymienione już książki LeGuin, w dwóch innych wogóle tej autorki nie znalazłam (co mnie też zdziwiło). Została mi jeszcze biblioteka szkolna.

_________________
mrowienie w palcach skórę ogarnęły języki ognia moje oczy stały się topazowe czułem smak nocy

Mi by się też nie chciało wierzyć, gdybym nie dojrzała wreszcie do myśli o kupieniu sobie Czarnoksiężnika i nie wyruszyła na poszukiwania. Zleciałam już połowę książkodajni w okolicy, kupiłam sobie nawet coś, co entuzjastycznie wcisnął mi sprzedawca;), a po le Guin ani widu, ani słychu. A w księgarni to już naprawdę dawno nie widziałam.

_________________
Święte Gramatyko i Ortografio, módlcie się za nami.