Wieża Błaznów

Lubię powieści o miłości, ale nie cierpię romansów. Poszukując czegoś, co zaspokoiłoby moje gusta w tej dziedzinie, poczyniłam parę spostrzeżeń. Literatura tzw. kobieca ma bardzo niewiele schematów.

Typ 1 Danielle Stee i okolice. Kobieta po rozwodzie czy innym bolesnym rozstaniu znajduje swojego milionera, który zapewnia jej suknie od Chanel, biżuterię od Tiffany’ego i szampan codziennie przed śniadaniem. Każdy z tych milionerów jest zabójczo przystojny, nigdy nie ma kłopotów z potencją, ale za to dysponuje nieprzebranymi pokładami cierpliwości.
Typ 2 – Hedvig Courts-Mahler and co. Wiotkie dziewczątko, odumarte przez rodziców (zubożałych arystokratów), w siedemnastej wiośnie swego życia zostaje guwernantką/boną/ochmistrzynią w dobrach ponurego dziedzica stanu wolnego. Ten momentalnie zachwyca się jej dziewiczą świeżością i przestaje być ponury, oferując jej tytuł, obrączkę oraz zamek w Bawarii/pałac w Wenecji/rezydencję w Yorkshire. Książka kończy się obowiązkowo ekstatycznym pocałunkiem, który zabarwia rumieńcem dziewicze jagody.
Typ 3 – Jackie Collins i podobne. Twarda dziewczyna koło trzydziestki;) która uczyła się życia na ulicach Nowego Jorku albo na wybiegu dla modelek, po serii przygód z perwersyjnymi gwiazdorami rocka, zmanierowanymi biznesmenami i czułymi handlarzami narkotyków zabiera się za napisanie artykułu o właścicielu winnicy bądź przygotowuje nowe wydanie dzieł słynnego pisarza. Los owego winiarza lub pisarza i panny jest łatwy do odgadnięcia.
Typ 4 – Bridget Jones i jej siostry. Kobiety, które zasypiają z myślą ‘Jak zdobyć chłopa, bo mamusia nazywa mnie starą panną’ i budzą się z myślą ‘Jak zdobyć chłopa, bo mamusia nazywa mnie starą panną’. Książki nawet zabawne, dowcipne, tylko tak koszmarnie beznadziejne...

Odkryłam jakiś czas temu autorkę, której książki czytam z wielkim zainteresowaniem, bo nie zaliczają się do żadnego z podanych schematów. Niestety, nic na tym świecie nie jest doskonałe: pisarka ta, Jeanette Winterson, jest wojującą lesbijką, i z nielicznymi wyjątkami pisze o miłości kobiety do kobiety. Zacytuję jednego z forumowych kolegów: ‘Mój heteroseksualizm jest nieuleczalny’. I dlatego trochę mi to babsko-babskie uczucie trochę przeszkadza.

Czy czytaliście coś, co nie pasuje do jednego z podanych czterech schematów?
Podzielcie się wrażeniami:)

Murderteam proszę o wyrozumiałość.

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.

Kurde, toć to literatura niszowa nawet jak na forum fantasy / SF :))))

_________________
Czułe pozdrowienia! Co cię gniecie?
* * *
Pies, który szczeka, jest niedogotowany - przysłowie chińskie.

THIS IS NOT A LOVE SONG

Nawet jelita fandomu lubią czasem literaturę niszową;)

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.

Hej, zapomniałaś o schemacie a la N. Roberts/A. Quick. To jest dużo lepsze :) Aha, oczywiście ja tego nie powiedziałem. My-faceci i yntelektualiści nie zniżamy się do takiej lektury :)))

_________________
C'est grand malheur de ne pouvoir etre seul...

Ja się nie zniżam, w życiu nie przeczytałem nic, co nawet w przybliżeniu przypominało klasyczną literaturę kobiecą. Te dwa harlekiny się nie liczą :)

_________________
Czułe pozdrowienia! Co cię gniecie?
* * *
Pies, który szczeka, jest niedogotowany - przysłowie chińskie.

THIS IS NOT A LOVE SONG

Niby tak ale... z wymienionych przez Ciebie przeczytałam kilka D. Steel i Judith Krantz (czy jak to się tam pisze). Książki owszem, dobre dla dorastających panienek, ale tak beznadziejnie naiwne :)
Już te Bridgety Jonesy czy nasze Grochole są lepsze, bo z poczuciem humoru - wiadomo, co to za literatura i nikt na poważnie tego nie traktuje. A czytając Grocholę ryczałam ze śmiechu, głównie dlatego właśnie.

_________________
Przyszłam na świat po to
Aby spotkać ciebie
Ty jesteś moim słońcem
A ja twoim niebem
Po to jesteś na świecie
By mnie tulić w ramionach

Ale zabiliście mi klina. Jak byłam młoda, ambitna i chciało mi się myśleć przy książkach, to czytałam sporo rzeczy "w których nic się nie działo", za to uczucia buzowały pod powierzchnią (a często i nad), tyle, że nic z tego nie wynikało. Taki "Angielski pacjent" na przykład :) Tylko że nigdy, nawet w najbardziej perwersyjnych snach, nie wpadło mi do głowy mówić o tym literatura kobieca.

A Danielle Steel i tym podobne wrzucam do jednego worka z Salvatorem (tak, wiem, muszę w końcu wymyślić jakieś nowe uosobienie grafomana, bo to się już wszystkim znudziło) i naprawdę nie zastanawiam się, co z tego jest męskie, a co kobiece :PPP


Hmm... a gdzie wsadzasz Isabel Allende? ;)))

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności

Nigdzie. Mnie chodzi o takie książki, których treścią i sensem są uczucia, a nie o takie, w których owe uczucia stanowią wątek poboczny. Choćby najpiękniejszy i najciekawiej opowiedziany, ale tylko poboczny. Innymi słowy - chodzi mi o powieści o miłości, które nie kończą się ślubem, tylko np. zaczynają nim i - o dziwo - nie kończą się rozwodem, a po drodze jeszcze kilka zdrad. Do tego schematu pasowałby John Irving, ale u niego miłość też jest tylko wątkiem pobocznym.

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.

"Angielski pacjent" jak najbardziej jest o miłości. I "Kochanica Francuza" też. Choć ślubu ani tu ani tu nie uświadczysz, więc nie wiem, czy się liczy ;))) I jeszcze "Opętanie" A.S. Byatt, choć to może nie od początku jest jasne. "Instynkt pięknej Inez" Fuentesa chyba, ale głowy nie dam, bo jeszcze nie skończyłam. "O miłości i innych demonach" Marqueza. A z Irvinga to najbardziej chyba "Jednoroczna wdowa", zresztą po "Modlitwie za Owena" moja ulubiona powieść tego pana :)

_________________
I can be friendly when I desire to. Alas, desiring to be more intelligent does not make it so.
(Morrigan)

Nieśmiała Kraina Łagodności

Myślałam o Marquezie, ale bardziej o ‘Miłości w czasach zarazy’:) ‘Angielskiego pacjenta’ nie czytałam, zniechęcona tą filmową przesłodzoną landryną. ‘Kochanica Francuza’ – jak najbardziej, zapomniałam o niej. Właśnie o takie rzeczy mi chodziło:) Po to zakładałam ten wątek:)

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.

"Cin, Ping, Mei" ( polski tytuł-"Kwiaty śliwy w złotym wazonie") się liczy? Tips dla tych co nie czytali-książka opowiada o romansowych perypetiach głównego bohatera i jego sześciu żon oraz tłumu kochanek :)

_________________
C'est grand malheur de ne pouvoir etre seul...

ja czytałam, w końcu to chińska klasyka. Z tym że rzecz jest raczej o seksie niż o milości:)

_________________
I will always need your love/Wish I could write it in the daily news
You, on the other hand, are a sweet little eclair on the outside and a pit bull on the inside- Charlaine Harris

Podobno jedno nie wyklucza drugiego... :)

_________________
C'est grand malheur de ne pouvoir etre seul...

Oczywiście nie pamiętam autorki i tytułu, ale w pracy gdzieś mam gazetę, w której był artykuł o niej. Hinduska autorka, głośno o niej było, była nawet chyba w Polsce. Opisuje perypetie uczuciowe kilku kobiet, które spotkały się w pociągu (?) i opowiadają sobie historie swojego życia.

Zdecydowanie nie, ale topic traktuje raczej o romansidłach sensu stricte:)

_________________
I will always need your love/Wish I could write it in the daily news
You, on the other hand, are a sweet little eclair on the outside and a pit bull on the inside- Charlaine Harris