Wieża Błaznów

Ja najbardziej lubiłam Hermionę właśnie w momentach, kiedy chciała wyjść poza swój stereotyp kujona i np. zwrócić uwagę kolegów na to, że jest dziewczyną :))
A tak personalnie - sama była podobnym typem w dzieciństwie, więc ją rozumiem i lubię jako postać.

_________________
You stay away from my boy's pants or I'll hang ya from my Jolly Roger, ya Jezebel!
Elaine Marley-Threepwood

A co ma zrobić? Jest po pierwsze wychowywany na absolutnie posłusznego, po drugie zahukany i zalękniony, a po trzecie wie dobrze, że wszelkie nieposłuszeństwo równa się srogiej i okrutnej karze. Ma ich zabić i żyć w slumsach?

I wcale nie jest tak, że póki nie ma piętnastu lat, nic nie robi. Wręcz przeciwnie, powoli nabiera pewności siebie. Pierwszy tom kończy się zapowiedzią używania sobie na Dudleyu, co Harry realizuje w tomie drugim. W tomie trzecim daje sobą pomiatać, bo zależy mu na możliwości pojechania do Hogsmeade; ale też do czasu. A w czwartym jest już całkiem świadomy swojej pozycji i zostaje to nawet napisane explicite, że minęły czasy, kiedy bał się odezwać do Dursleyów.

A ty jak byś się czuł, gdybyś miał zaprosić dziewczynę na prestiżowy bal, mając za jedyny strój wyjściowy coś przypominającego wytartą sukienkę sprzed kilkunastu lat i w żadnym razie nie przypominając Adonisa?

Bzdurne pytanie. Jedyny przypadek, w którym uprawnione są pytania "dlaczego autor zrobił to czy też tamto?" to nieprawdopodobieństwo psychologiczne danego uczynku bohatera. Zakochał się w tej , a nie innej postaci, była ładna, miła i podobała mu się. Co w tym dziwnego?
Taka krytyka byłaby właściwa , gdyby obiektem jego uczuć stała się Umbridge, Skeeter albo Malfoy.

Co się zaczyna?

A co byś zrobił, gdyby twój hipotetyczny mentor oraz twoi przyjaciele nagle z jakichś powodów zaczęli cię unikać niby morowej zarazy?

Był świadkiem odrodzenia swego największego wroga, śmierci kolegi, sam się o nią dwukrotnie otarł... nie po raz pierwszy wprawdzie, ale po raz pierwszy nie było to w żadnym stopniu niejako na jego życzenie (w pierwszym tomie sam poszedł do labiryntu, w drugim do Komnaty, w trzecim pod wierzbę). Uważasz, że to mało, by mieć zszargane nerwy?

ROTFL , to by było dobre :-) Szczególnie ten pierwszy wariant...

_________________
‎Casual master race!
Kylo Ren is my favourite Disney princess.
Równanie Nowackiej-Zandberga: 7,55 + 3,62 = 0

Bynajmniej. Powinno to zostawić jakiś ślad na jego psychice, on tymczasem traktuje tą sytuację jako coś normalnego.


Najprawdopobniej zastowałbym zasadę "Raz kozie...", no ale to tylko moje stanowisko. Poza yym gdyby wszyscy mieli wahania na poziomie bohaterów HP, to taki np. Raskolnikow powinien się wahać co najmniej 10 lat nad zarąbaniem Alony Iwanowny :P


Potter doskonale wiedział, że Cho była dziewczyną Cedrica, przez co powinien mieć do niej pewien dystans. A dziewczyn ładnych, miłych et consortes było w jego otoczeniu całkiem sporo.

Rozwydzrzenie Pottera.


Taa, jasne. Wychodzi na to że Harremu owe nerwy reagują z opóźnionym zapłonem. Poza tym nie czarujmy się, Potter w gruncie rzeczy miał do nich pretensje, że nie mają tak beznadziejnej sytuacji życiowej jak on.

To akurat żaden argument, Harry żadnych "psychicznych sznytów" nie ma, gdyby oceniać go w kategoriach prawdopodobieństwa jako dręczone dziecko, to dopiero byłaby nieprawdopodobna postać. Dzieciaki traktowane jak szmata, zamykane w komórce itp. naprawdę są znacznie, znacznie bardziej pokręcone niż Harry, uwierz mi. A Harry potrafi ułożyć sobie relacje z ludźmi, ma przyjaciół, kumpli i ogólnie - jak na takiego dzieciaka - jest zdumiewająco wręcz normalny. Te jego dziwaczne zachowania w późniejszych tomach można złożyć na karb dorastania (który to proces pani Rowley faktycznie przedstawia w nieco przesadny sposób) ale nie na karb traumatycznych przeżyć z dzieciństwa.

Ogólnie cały wątek Dursleyów jest dla mnie taki mocno "kopciuszkowaty" tzn służy do tego, żeby w czytelniku wzbudzić współczucie, ale wpływu na charakter bohatera nie ma żadnego.

_________________
http://zabawki-anneke.blogspot.com

Otoż to, Anneke. Z tą kopciuszkowatoscią utrafiłaś w sedno. Tak, jak jest to przedstawione, sprawia wrażenie, że Harry dopiero w artykułach Rity Skeeter w Proroku wyczytał, że miał traumatycznie dzieciństwo i nagle stara się do tego wzorca dopasować.
A co do "chodzenia" z Cho - sama Rowling strzeliła sobie tu samoboja, wiążąc ostatecznie Harry'ego z Ginny. Przez to cały ten wątek staje sie nie tylko głupi, ale tez zupełnie od czapy.

_________________
Występny Wartowniku! Cintryjka chwali książkę! Bym miał pieniądze, to bym se chyba, normalnie, kupił, tak mnie to zaszokowało ;) - Ben

siekierka

Nie wiem, jak was, ale mnie wypadki miłosne Pottera interesują najmniej ze wszystkiego. Jakieś to jest ciężkawo i nieciekawie przedstawione, momentami wręcz niezamierzenie śmieszne (opisy w VI tomie pt. "potwór w piersi Harry'ego" - co to, kuźwa, Alien V?). Już wolę drogę przez miłosne ciernie Rona, jego przygody są przynajmniej zabawne, a chodzenie Hermiony z Krumem jakoś lepiej się czyta niż perypetie Harry-Ginny czy Harry-Cho. Poza tym, te dziewczyny są dla mnie totalnie nijakie, o Cho nie potrafię nic powiedzieć poza tym, że jest płci żeńskiej i ma głupie imię, a Ginny wyewoluowała nagle na prymuskę, idola sportowego i gwiazdę towarzystwa w jednej osobie - ki diaboł? Wygląda to tak, że Rowling stworzyła zbyt mało interesujących powieści żeńskich i nagle okazało się, że nie ma z kim wyswatać Harry'ego. IMHO najbardziej pasowałaby Hermiona, ale ona jest "nagrodą" dla "tego w cieniu", czyli Rona.
Szczerze mówiąc, gdyby Harry miał utracić Ginny w VII tomie, wcale bym nie płakała.

_________________
You stay away from my boy's pants or I'll hang ya from my Jolly Roger, ya Jezebel!
Elaine Marley-Threepwood

A mnie Luna, ale ja zawsze mialam slabosc do tej dziewczyny i nie zycze jej takiego nijakiego partnera.
Krotko: podobaly mi sie tomy I-III. Poczawszy od tomu IV mam wrazenie, ze pani Rowling ugryzla za duzy kawalek i nie wie, co ma robic, by sie nie udlawic.
W kazdym tomie, nawet w ostatnim, sa perelki. Niestety, z tomu na tom jest ich coraz mniej, a coraz wiecej pseudopsychologicznego belkotu. Poczatkowe tomy byly pisane dla rozrywki, ale nie wiedziec czemu autorka stwierdzila, ze w dalszych nadszedl czas na dydaktyczny smrodek. Snape nie moze byc po prostu wredny, on musi miec uzasadnienie w postaci trudnego dziecinstwa. A matka Malfoya i jej siostrunia prezentuja komizm nieintencjonalny.
Snape to moj ulubiony bohater. Tylko jakos trudno mi oddzielic Snape'a pani Rowling od Snape'a z fanfikow Toroj. Ktore uwazam za duzo lepsze od oryginalu. Moze dlatego, ze pisane z przymruzeniem oka, krotkie i nieprzegadane.

_________________
Tłumaczenie niechlujstwa językowego dysleksją jest jak szpanowanie małym fiutkiem.

Wiesz, że ja też lubię Lunę? Tyle, że gdyby to ona została dziewczyną Harry'ego, obawiam się, pani Rowling by nie uniosła tematu, bo to mogłoby już nie być takie cieplutko głupiuśne kiczowate jak Harry I Siostra Jego Najlepszego Przyjaciela. Szkoda, bo imho Luna jest zawodnikiem na ostatnią walkę, tak samo jak Neville.

Osobne plusy mają u mnie Fred i George. Za to, że nie ukończyli Hogwartu.

_________________
You stay away from my boy's pants or I'll hang ya from my Jolly Roger, ya Jezebel!
Elaine Marley-Threepwood

Ja też bardzo lubię Lunę i ( zwłaszcza) Neville'a. Jedne z ciekawszych postaci w książkach.

_________________
‎Casual master race!
Kylo Ren is my favourite Disney princess.
Równanie Nowackiej-Zandberga: 7,55 + 3,62 = 0

A nie zostawia? Ma ciężkie problemy z adaptacją w środowisku dowolnym.

Jaki bohater, takie wahania. Hermiona czy Ginny nie mają tak wielkich.

Ale kochał się w niej, lub przynajmniej żywił uczucie, które można określić pierwocinami miłości, już wcześniej. Nawet w trzecim tomie są na ten temat sugestie.

A jak ono się według ciebie przejawia? No i zdecyduj się, rozwydrzony czy dający się terroryzować Dursleyom? Bo to jakby do siebie nie pasuje.

Nikt nie powiedział, że bohater musi być kryształowy i nigdy nie mieć mało uzasadnionych pretensji do innych. To czyniłoby go niewiarygodnym.

Luna jest faktycznie świetna i przez krótki czas też liczyłam na to, że będzie z Harrym. No, ale ona jednak zapewne zwiąże się z Nevillem i razem stworzą najciekawszą i najfajniejszą parę w całym cyklu :)

_________________
Quidquid latine dictum sit, altum videtur.

Zgadzam się, też w niej widzę idealną partnerkę dla Pottera, może Ginny coś zeżre na początku siódmego tomu :P Jedyna ciekawie zrobiona dziewczyna w całym cyklu.

_________________
Eckstein, Eckstein, alles muss versteckt sein.

Przeczytaj post Anneke.

Tak, ale już w czwartym był świadkiem jak jej chłopak "przemija z wiadrem" na jego oczach. Twój dyskutant na miejscu Pottera nie pchałby się w taki związek. :P

Jakbyś czytał uważnie moje posty to byś wiedział, że zaraz na początku V tomu Potter dostaje pie$#@lca, wcześniej było inaczej.

To odpowiem ci na przykładzie AS-a. Geralt nie jest bynajmniej postacią kryształową, zdarza mu się stroić fochy. Ale bynajmniej nie sprawia wtedy wrażenia kretyna. Dlatego wolę go bardziej od Reynevana. I Pottera.

Przecież nawet ty nie czytasz uważnie swoich postów. Aż bucha od nich niekonsekwencją. Jakoś nie możesz się zdecydować, czy Potter dostaje pie$#@lca na początku piątego tomu, czy jest rozwydrzony już od pierwszego.