Wieża Błaznów

Matka Cory nie rozczarowuje. Ślub wreszcie doszedł do skutku, tylko dlaczego Mary wybrała tak skromną sukienkę?

"- Cora's mother reminds me of the virtues of the English. - Isn't she American? - Exactly".

Kiecka rzeczywiście urocza, chociaż inaczej ją sobie wyobrażałam.
Matthew objawił kręgosłup moralny: spore, acz pozytywne, zaskoczenie.
Czy tylko mnie Edith denerwowała aż do szczękościsku swoim ach-jakże-subtelnym zachowaniem?...
Małe momenty pomiędzy Mary i Sybil: naprawdę urocze.
Kuzynka Violet notuje nieznaczny spadek formy, ale kuzynka Isobel dzielnie ją wspiera. :)

Poza tym mogłabym dużo mówić o tym, czemu pani Hughes znowu uratowała sytuację, a pan Carson niemożebnie mnie zirytował, ale może lepiej zamilknę... ;)

Szkoda tylko, że rozterki moralne Matthew znowu wiążą się z wiadomą osobą zeszłą byłą na hiszpankę, której duch wciąż nawiedza starą posiadłość. ; P Mnie bardziej zaskoczyło jego nagłe przeobrażenie się w pewnego siebie amanta. ; ) Choć mam wrażenie, że Mary przewracałaby oczami, widząc te wygłupy, gdyby tylko nie było to niegrzeczne. : D
Evil mode on: Nie miałabym nic przeciwko, gdybyś zechciała to opisać. ; ) /mode off

A więc...
Carson mnie denerwuje, ponieważ stara się być bardziej święty od papieża, gdy przychodzi do zaakceptowania nowych pracowników (Alfred) i przyjęcia do wiadomości zmian statusu społecznego pewnych osób (Tom). Na dobrą sprawę, pozostaje nieprzejednany, zimny i naburmuszony nawet wtedy, gdy o wiele bardziej istotne dla sprawy osobistości - Violet, żeby daleko nie szukać - przynajmniej częściowo zaakceptowały nowego męża Sybil; a z zajawek do kolejnego odcinka wynika, że nadal będzie gnębił Alfreda, mimo że jego błędy zostaną przyjęte przez "rodzinę" jako dobrodziejstwo inwentarza, związane z osobą nowego służącego.
Pani Hughes podchodzi do obu tych spraw z dużo większą otwartością ("Przecież chłopak musi się kiedyś tego nauczyć!", etc.), i widać wyraźnie, że postawa Carsona doprowadza ją do furii - chociażby w tej scenie, gdy Carson burczy na Toma i jego "familiarność", objawiającą się poprzez jego (Bransona) mówienie o Mary bez nieśmiertelnego "Lady" przed imieniem. Nie dość, że podziękowała Tomowi za wizytę (prawdopodobnie ułatwiając tym samym jego dalsze kontakty z 'ludźmi spod schodów', to jeszcze przez dłuższą chwilę wyglądała, jakby miała szczerą chęć palnąć Carsona w łeb.
Którą to chęć dzieliłam z nią w znacznym stopniu. :P

Starczy? ;)

Pozytywnie mnie za to zaskoczył Matthew w sprawie Toma i sam Tom w noc przed ślubem. I - wbrew okazywanemu przez niektórych w sieci rozczarowaniu, mnie matka Cory bardzo się spodobała. Dokładanie tak ją sobie wyobrażałam. Zauważyłyście, że na ślubie wyglądała, jakby urwała się z operetki? ;)
Za to kiecka ślubna - nie wiem, Sepulko, może ten szlafrok byłby lepszy? Szału nie było.

Natomiast wątek więzienny mógłby się już jakoś zakończyć, ciągnie się i ciągnie a emocji jakoś wielkich nie wywołuje.

wątku niefinansowym...