Wieża Błaznów

może chodziło mu o podkreślenie, że mieszka w miejscu któe nie jest jeszcze jego, a może nigdy nie będzie.

A fuj, nie cierpię analizować wierszy...

_________________
All those moments will be lost in time...

Czuję, o co mu chodziło, po prostu stylistycznie trochę mnie to razi, szczególnie, że reszta jest pod tym względem (IMO) bez zarzutu.

W moim osobistym odczuciu to powtórzenie z czysto formalnego punktu widzenia jak najbardziej brzmi. Melodia "ronda". Moim zdaniem jak najbardziej ok i jak najbardziej udana. Jak mawiał klasyk prawda jest też kwestią formy. Jeśli idzie o tzw. ładunek emocji jest to tak na miejscu, że nie ma co spłycać analizami.

_________________
O czarach co cierpliwe są i łaskawe, nie szukają poklasku
a nawet - w co uwierzyć trudno - nie unoszą się pychą
plugawe języki mówiły, że już ich nie ma.


Strona domowa Stelli i Kamila

Przykro mi pisac, ale nie znam haiku w ogole. W czasach gdy konczylem swoja humanistyczna edukacje nie bylo czegos takiego w szkolnym programie. I jakos tak sie nie trafilo pozniej. I to co napisal Hayabusa nie mialo dla mnie analogii - mimo to z przyjemnoscia poczytam wiecej jesli da mi okazje. Z czystej ciekawosci spytam - czy japonskie wiersze sie rymuja? Chodzi mi o ich oryginalne brzmienie. I niekoniecznie o haiku...

_________________
http://3000.blox.pl/html

Nie jestem ani znawczynią ani wielką wielbicielką haiku, choć znam niektóre naprawde świetne. Nie mi oceniać Twoją twórczość Hayabuso, zwłaszcza, że wydaje się ona być tak osobista. Jednak tkwi w tym tekście jakaś magia. Myślę, że możnaby go jednak jeszcze dopracować. Jest on IMHO trochę nierówny, np. fragment:
Jesień w powietrzu, noc jak kotara nad
miastem, które nie zasnęło
za kotarą
Historia, historie.
jest dla mnie naprawdę niezwykły :)
Ale np. zdanie
i czas, który daremnie chciałby się zatrzymać
jest takie jakieś... sama nie wiem, jak to określić... zbyt bezpośrednie? Zbyt dosłowne?
Kurczę, to co piszę to strasznie subiektywne odczucia. Może lepiej się nimi nie sugerować :)

_________________
Quidquid latine dictum sit, altum videtur.

Bo o haiku w szkole nie uczą, AFAIR.

_________________
"Bla bla pod burym bla bla żywopłotu
Bla-blałem ją bla bla wśród ptasząt łopotu.
W mokrej glinie łopatą wykopany dół,
Jej bla-bla bla bla przebił osikowy kół."
Shague Ghintoss by Jake Jackson
ja odpuściłam sobie już dawno. wmk <rotfl>

na szczęście za rogiem jest gógel ;-)
a w nim np to i to i to też

_________________
All those moments will be lost in time...

Przerabiałam kilka haiku na kółku polonistycznym, jeszcze w gimnazjum. Szkoda, że nie ma tego typu poezji w obowiązkowym programie nauczania.

_________________
Quidquid latine dictum sit, altum videtur.

Co do formy - nie bylbym w stanie nasladowac dobrze haiku, nie ten jezyk, pewne wieloznacznosci czy cechy szczegolne sa dosc trudne do oddania. Po prostu, napisalem cois co mogloby miec charakter zblizony do haiku, to wszystko.

Japonskei wiersze sie nie rymuja, to kwestia rytmu, jak w przypadku poezji lacinskiej - choc ten rytm jest zupelnie inny... w ogole, to rzecz na nieco dluzszy wyklad. Brak czasu w tym momencie, ale who knows....
Napisalem bez poprawek, pod wplywem chwili, po to zeby gdzies zanotowac - dlatego sam zmienilbym wiekszosc.
Zdanie o czasie wlasciwie nie nalezy do wiersza, jest poczatrkiem komentarza ktorego ostatecznie nei napisalem. Byc moze, wkrotce napisze cos wiecej.

Aha, mala lecz istotna uwaga+ Sakae to dzielnica rozrywki. Bary, restauracje, sklepy non stop, tlumy, dziewczynki, dziewczynki, dziewczynki w cieniu gigantycznych wiezowcow.l
Gdy nad miastem zapadla mgla w nocy, to miejsce wygladalo naprawde niewiarygodnie.

Hm, mooooze cos tutaj jeszcze dopisze, ale do tego kapke nastroju trzeba ;)
I dziekuje za wszystkie uwagi, przyznaje - spodziewalem sie o wiele bardziej krytycznych, jesli jakichkowielk.

Aha, jeszcze o pustce - jak sie dorwe na dluzej do kompa to wyjasnie bo rzecz jest, wbrew pozorom, nieco zlozona. Powiedzialbym, wymaga kilku przypisow...


Dobra, let me see... i bez paru znakow...


Tygrys

Slonce na pregach grzbietu
potezna lapa
krok
mieki delikatny mimo sily
krok
sciana krat

lub wersja druga. pierwsza zostawiam dla porownania....

Tygrys


Slad w sniegu
krok
i krok i
sciana krat

To akurat bez zwiaqzku ze zwiazkiem....
cos jeszcze innego:

Smiech za sciana
Sutry z glosnika
Bawi sie
Miasto

Napisze cos jeszcze odnosnie targu przy swiatyni Osu Kannon, bo to niezwykla sprawa... ale to przy okazji. Potem.

_________________
lɔlɔ̃... Mou lon, ogni agbe gne. Edji le djom!
Liga Niezwykłych Dżentelchamów + Brygada Malkawiańskich Cyklistów.

Gdy nastały jesienne dni
jeden drobny gest
zmienił widzenie świata

Bardziej podoba mi się druga wersja "Tygrysa". W pierwszym ładny jest fragment:
Slonce na pregach grzbietu
Natomiast:
mieki delikatny mimo sily
to dla mnie stwierdzenie czegoś dość oklepanego. Oczywiście jest to prawda, ale właśnie ten wers spowodował, że pierwszy wiersz tak sobie mi przypadł do gustu.
Ale chętnie poczytałabym inne Twoje dzieła :)

_________________
Quidquid latine dictum sit, altum videtur.

W swoim wymiarze filozoficznym - jak to rozumiem - haiku właśnie tym jest. Stwierdzeniem rzeczywistości, w jak najprostszy sposób. Zresztą - jest o tym w jednym z linków, które zarzucił Borsuk.
Dlatego optuję za wersją drugą ;)

_________________
"Bla bla pod burym bla bla żywopłotu
Bla-blałem ją bla bla wśród ptasząt łopotu.
W mokrej glinie łopatą wykopany dół,
Jej bla-bla bla bla przebił osikowy kół."
Shague Ghintoss by Jake Jackson
ja odpuściłam sobie już dawno. wmk <rotfl>

To prawda, ale w haiku podoba mi się takie lekkie, niebezpośrednie ujęcie w słowa sedna sprawy. Tutaj Hayabusa IMHO powiedział to zbyt dosłownie. Ale to tylko taka luźna uwaga :)

_________________
Quidquid latine dictum sit, altum videtur.

Swego czasu zdarzało mi się pisać wiersze przeznaczone do konkretnych opowiadań własnego autorstwa. Zamieszczam dwa z nich. Pierwszy już wykorzystałam, drugi czeka na stosowną chwilę ;). Miłego czytania i piszcie co myslicie.

*** (Do:Nacreous monde, czyli ręka losu)

A kiedy przyjdziesz na granicę czasów,
Wśród pól urodzajnych i zielonych lasów,
Przeznaczenie, zabierz ode mnie ten ból,
Niech umrę godnie niczym z legend król.

A kiedy wróg mój schyli się nade mną,
By mi wiarę odebrać mową nikczemną,
Przeznaczenie, nie myśl o tym kim byłem,
Lecz zabierz mnie do świata, o którym wciąż śniłem.

*** (wiersz roboczy)

myślimy o wojnach, chorobach i głodzie
chcemy piorunów, wrzasków i bólu
nie możemy się przejrzeć w kryształowej wodzie
wciąż czekamy spełnienia wróżby o królu

nie wystarczą nam chmury nie na swoich miejscach
nie dadzą spełnienia krzywe kąty promieni
żądamy śmierci nie ujarzmionej w lejcach
pragniemy nieba w kolorze krwistej czerwieni

myślimy- cóż nam przyjdzie ze strachu
cuż nam da wiecznie mgliste spojrzenie
nic nam nie grozi w gmachu wszechświata
nic co nie dałoby ukojenia

_________________
"Boże chroń mnie od przyjaciół- z nieprzyjaciółmi dam sobie radę sam"

Wybacz, ale rymy są częstochowskie (unikaj w miarę możliwości zestawiania tych samych części mowy), a za sprawą niewłaściwie postawionych akcentów całość sypie się całkowicie.


1. Nieujarzmionej, razem.
2. Ee... w lejcach? Rozumiem, licentia poetica, ale bardzo dziwnie to brzmi.

Radziłabym przemyśleć wskazówki i poprawić wiersze, które treściowo (w zestawieniu z akcją tych opowiadań) nie wyglądają na takie złe.

_________________
Święte Gramatyko i Ortografio, módlcie się za nami.

Hmmm, czy aby na pewno razem? Bo IMHO to chyba zależy od tego czy śmierć jest nieujarzmiona, czy nie została ujarzmiona - czyli jest nie ujarzmiona.

_________________
vino pellite curas